Hier in Europa krijgen we helaas nauwelijks iets mee van de gigantische manga- en animecultuur uit Japan. Wie in de wijk Akibahara in Tokio komt, kijkt zijn of haar ogen uit. Niet alleen draait alles daar om technologie, maar er is ook een keur aan Japanse strips en merchandise te koop. Verderop, in Harajuku zijn er rijen kledingwinkels voor meisjes die eruit willen zien als mangapersonage. Voor Japanners is het de uitgelezen kans om te ontsnappen uit de werkelijkheid en het strakke keurslijf van school of kantoor.
Een van de populairste reeksen op dit moment is One Piece, een animatieserie in boek en bewegend beeld over een elastische jongen en zijn piratenvrienden. Net zo populair is de superheldenreeks My Hero Academia, waarvan al verschillende stripreeksen, televisieseries en zelfs een bioscoopfilm verschenen. Beide series vallen in het zogenaamde shōnen-genre, (letterlijk: weinige jaren, maar een aanduiding voor een jongen) dat zich voornamelijk richt op puberjongens. Het goede nieuws is niet alleen dat My Hero Academia nu ook ons land lijkt te gaan veroveren, maar tevens dat het verhaal prima te volgen is als dit je eerste kennismaking met deze reeks is.
My Hero Academia draait om een wereld die bevolkt wordt door superhelden. Sterker nog: zo'n tachtig procent van de mensheid bezit buitengewone krachten. En als je bij de ongelukkige twintig procent hoort, zoals hoofdpersoon Deku, dan is er altijd nog de mogelijkheid dat iemand zijn of haar krachten aan je doorgeeft. Zo kan het gebeuren dat Deku op de heldenacademie is beland. Samen met zijn allesbehalve beste vriend Kacchan worden ze door de baas van de school, de door hen geadoreerde superheld All Might, met hun klasgenoten naar een klein eiland gestuurd.
Het is de bedoeling dat de helden in spe zichzelf weten te redden op het eiland als onderdeel van hun opleiding. Ze redden zo af en toe een kind of doen de plaatselijke bevolking verbazen met hun speciale gaven. De relatieve rust is van korte duur als schurk Nine zijn opwachting maakt op het eiland. De slechterik heeft de gave om superkrachten te stelen en zelfs over te nemen. Er zit niets anders op dan dat Deku en Kacchan gaan samenwerken om het kwaad niet de wereld te laten domineren.
In veel opzichten voldoet My Hero Academia: Heroes Rising aan het clichématige beeld dat wij hier in het westen van anime hebben, maar daarin schuilt nou juist ook de charme, omdat het een prettige cultuurshock genereert. Zo bedienen de animatoren zich van extreme, trillende gezichtsuitdrukkingen en vrijwel stilstaande beelden met een minimum aan beweging. Plotmatig lijkt de serie aan te sluiten bij Harry Potter en X-Men, al verdient dit vergelijkingsmateriaal ook niet gelijk de originaliteitsprijs aangezien het op zijn beurt ook volop leentjebuur speelt.
Plotmatig is deze tweede bioscoopfilm prima te volgen, maar de makers hebben zich net iets te veel uitgeleefd in de vele gevechten waarin mysterieuze krachten voortdurend met elkaar botsen. Er lijkt geen eind aan de confrontaties te komen en het zijn er simpelweg te veel. Ze zien er weliswaar zeer spectaculair uit, waarbij de krachtig bulderende geluidseffecten geenszins uitgevlakt mogen worden, maar omdat regisseur Kenji Nagasaki geen maat kan houden komt er al snel een gevoel van vermoeidheid opzetten.
Het is dus jammer dat er zo veel uit hetzelfde vaatje getapt wordt en de extreme situaties steeds meer oplopen. Daardoor moet ook de humor het ontgelden. Dat laat niet onverlet dat deze tweede My Hero Academia-film een aangename introductie in de reeks en een lust voor het oog is.
