Het zijn de jaren negentig in een arm en troosteloos stadje in Schotland dat luistert naar de naam West Lothian. In de rook van Edinburgh valt er niet veel te beleven, maar beste vrienden Spanner en Johnno hebben elkaar gevonden in de liefde voor de dancemuziek. De overheid voorziet problemen en zint op maatregelen om ravefeesten te verbieden. Elke vorm van muziek met een eentonige repeterende beat dreigt te worden verboden. Dit maakt het bezoeken van een illegale rave voor de twee jongens des te interessanter. .
De twee tieners leven in tegengestelde werelden. Johnno groeit op met een zusje en bemoeizuchtige moeder, die verwacht dat hij elke zondag keurig in de kerk zit. Hij moet zien om te gaan met de nieuwe vriend van zijn moeder, die dienstdoet bij de lokale politie en hem graag de les leest. Het gezin staat op het punt te verhuizen naar een andere stad. Spanner daarentegen groeit op zonder ouders en kijkt in angst op tegen zijn criminele oudere broer die niet veel goeds in de zin heeft.
Geschoten in sfeervol zwart-wit met alleen de powerlichtjes van de radio's in helder rood is Beats de vijfde speelfilm van de jonge filmmaker Brian Welsh. Het is een rechttoe-rechtaan coming-of-agedrama dat stoelt op de tegenstellingen en overeenkomsten van twee jongens met compleet verschillende achtergronden. Ze vinden elkaar in de nieuwe muziekstroming die hun levens voorgoed zal veranderen. Het hoofdkwartier van de scene in West Lothian is een krakershol waar de anarchie welig tiert.
Welsh probeert een haast documentaireachtige stijl te hanteren, maar helemaal overtuigen doet hij niet. Daarvoor mist zijn film richting en stijlvastheid. De tegenstellingen tussen Johnno en Spanner worden bovendien te sterk aangezet. De makers moeten hebben gedacht dat enkel de contrasten voldoende zijn om conflict en emotionele spanningen te genereren. Bovendien werken zijn acteurs ook niet helemaal mee. Lorn McDonald is in zijn rol van de rebelse Spanner voortdurend hyper en opgefokt, terwijl Christian Ortega als Johnno doorlopend met een verbaasde en angstige blik op zijn gezicht rondloopt.
Beats tapt te veel uit hetzelfde vaatje. Alles wat de twee jongens ondernemen gaat zo overduidelijk in tegen de gevestigde orde dat het geforceerd aandoet. Als verhaal over een ongebruikelijke vriendschap is het nog best aardig, maar de karakteruitwerkingen schieten danig tekort. Door de setting rond Edinburgh en de harde beukende muziek is de vergelijking met Trainspotting al snel gemaakt. Dit was ongetwijfeld niet Welsh' intentie, maar de politieke boodschap die door het verhaal heen sijpelt wekt wel degelijk de indruk dat de filmmaker het in zijn achterhoofd had.
