Er waait een frisse wind door Hollywood. Nadat vrouwen jarenlang stelselmatig minder betaald kregen dan hun mannelijke collega's en aan de seksuele grillen van studiobazen waren overgeleverd, lijkt de boel eindelijk rechtgetrokken te worden. Een tendens die we terugzien in veel Amerikaanse speelfilms van de laatste tijd. Hustlers, Ocean's 8 of The Hustle; stuk voor stuk spierballenfilms over vrouwen die geen mannen nodig hebben om hun (vaak criminele) klusjes te klaren. Het onevenwichtige The Kitchen, dat gebaseerd is op een comicreeks, vertelt een soortgelijk verhaal.
New York, eind jaren zeventig. De stad is ternauwernood aan een faillissement ontsnapt en op iedere straathoek staan junks, gangsters en pooiers. Hell's Kitchen is een beruchte buurt in Manhattan die in handen is van de Iers-Amerikaanse maffia. Als drie kopstukken bij een mislukte overval gearresteerd worden, blijven hun vrouwen berooid achter. Bij afwezigheid van hun mannen zal de misdaadfamilie voor ze zorgen, maar al gauw blijkt dat ze op niet meer dan een grijpstuiver hoeven te rekenen.
De drie besluiten het heft in eigen handen te nemen. Zolang hun echtgenoten vast zitten, hebben ze zo goed als vrij spel. Ze willen het bovendien eerlijker aanpakken. De lokale middenstand moet voortaan weer de bescherming krijgen waarvoor betaald wordt. Hun aanpak werpt zijn vruchten af en het zelfvertrouwen groeit. Na jaren in de schaduw van hun tirannieke mannen te hebben gestaan voelt het goed om de eigen boontjes te doppen. Maar lang kan het natuurlijk niet duren. Onderling begint het te rommelen en zowel de FBI als de Italiaanse maffia in Brooklyn ziet hun expansiedrift met argusogen aan.
The Kitchen kan rekenen op een solide cast. Melissa McCarthy is met haar uitgestreken smoelwerk tegelijkertijd onverbiddelijk en empathisch. Margo Martindale heeft een fantastisch bijrolletje als maffiamatriarch met wie je het niet aan de stok wil krijgen en Elizabeth Moss kan sowieso niets fout doen. Aanvankelijk valt er ook genoeg te lachen, maar de film wordt allengs serieuzer en daarmee stuurloos en ongeloofwaardig. Al hebben ze nog zo veel 'swag', de snelheid waarmee dit drietal de onderwereld van Manhattan op de knieën weet te krijgen is absurd.
De kentering is bovendien zo drastisch dat je al snel weinig sympathie meer voor hun zaak voelt. Misschien is het de bedoeling de catch-22 van het systeem aan te kaarten ¬- uiteindelijk moet je toch het spel meespelen om te overleven - maar daarvoor vloekt het cartooneske begin te veel met het serieuzere vervolg. Je gaat er gewoon niet in mee. Wie zin heeft in een dergelijk verhaal dat wél goed verteld wordt, kan beter Steve McQueen's Widows van vorig jaar kijken.
