Mirai is de nieuwste animatiefilm van Mamuro Hosoda, de maker van onder meer The Girl Who Leapt Through Time, Summer Wars en Wolf Children. Net als de meeste van zijn films is Mirai een geslaagde fantasyfilm waarin de genre-elementen succesvol ingezet worden voor een coming-of-ageverhaal. Niet voor niets is Hosoda één van de Japanse animatiefilmers (een andere is Makato Shinkai van Your Name) die 'de nieuwe Miyazaki' wordt genoemd.
Op zich een eer, aangezien Hayao Miyazaki terecht wordt gezien als één van de, zo niet dé grootste regisseur van anime. Maar Hosoda wil liever niet vergeleken worden met Miyazaki, laat staan dat hij zijn opvolger wil worden. Dat bewees Hosoda toen de eerste film die hij coregisseerde (Digimon: The Movie) werd opgemerkt door Studio Ghibli, de animatiefilmstudio van Miyazaki. Hosoda zou daar Howl's Moving Castle gaan maken, maar nam na verloop van tijd ontslag omdat hem werd opgedragen de film 'net als Miyazaki' te maken. Hij wilde echter zijn eigen film maken in zijn eigen stijl.
Uiteindelijk kwam Miyazaki - niet voor de eerste en niet voor de laatste keer - terug van zijn pensioen om de film af te maken. Enkele jaren later kwam Hosoda met The Girl Who Leapt Through Time, zijn eerste eigen film, op de proppen. Prompt kreeg hij het label 'de nieuwe Miyazaki' opgeplakt. Net als Miyazaki maakt Hosoda heerlijke films met fantasy en sciencefictionelementen, waarin kinderen of tieners belangrijke rollen spelen. Films met een volwassen diepgang maar wel geschikt voor het hele gezin.
Mirai past ook in dat 'genre'. Kun is slechts vier jaar oud en heeft een fijn leventje. Hij is de ster en staat centraal in het leven van hemzelf en dat van zijn ouders. Alles verandert als mama thuiskomt met een nieuwe baby: Kun heeft nu een zusje, Mirai (dat 'hoop' betekent) en moet leren dat hij nu haar grote broer is en dat zij minstens net zoveel aandacht van papa en mama nodig heeft, meer zelfs in het begin. Kuns reageert daarop door om de haverklap hysterisch te worden en zijn ouders het leven zuur te maken.
Totdat hij op een dag in de tuin in een fantasiewereld belandt en zijn hond als mysterieuze (menselijke) prins tegenkomt. Daarna heeft hij nog regelmatig avonturen in deze fantasiewereld, waarin hij zijn zus als oudere tiener, zijn moeder als klein meisje en zijn overgrootvader als stoere jongeman tegenkomt. Met hen leert hij belangrijke levenslessen, waardoor hij zijn nieuwe rol in het leven leert te accepteren. Ondertussen leert zijn vader ook hoe zijn nieuwe rol in de familie te vervullen, als huisvader wanneer moeder na haar zwangerschap weer aan het werk wil.
De vrolijke popnummers van Yamashita Tatsuro over de begin- en eindtitels zetten meteen de toon voor Mirai: een aangename animatiefilm met mooie, kleurrijke animatie, humor en een ontroerend verhaal dat levensecht aanvoelt, ondanks de wilde fantasieën. De animatie is dan ook geaard in de realiteit. Hosoda nam zijn eigen kinderen mee naar de studio om de animators hun gezichtsuitdrukkingen te laten vastleggen, het huis waarin de familie woont is ontworpen door een architect en de ontwerper van de Japanse kogeltrein adviseerde bij een fantasiesequentie op een treinstation. Mirai is allicht niet de opvallendste of uitbundigste film in Hosoda's oeuvre, maar wel een fijne toevoeging en bovendien de eerste film die hem een Oscarnominatie voor beste animatiefilm opleverde.
