Regisseur Paul Feig had het zwaar te verduren met de bakken kritiek die hij voor zijn reboot van Ghostbusters over zich uitgestort kreeg. Een groot deel was ongefundeerd en ging vooral over het feit dat het een Ghostbusters met een vrouwelijke cast was. Met A Simple Favor probeert Feig een nieuwe weg in te slaan door zijn vertrouwde genre van de komedie (Bridesmaids, The Heat en Spy) in te ruilen voor een thriller. Feig slaagt er echter niet in om zijn komische stijl van filmen volledig achter zich te laten. Hierdoor ontstaat een vreemde hybride, waarin de toon van de film nooit lijkt te kloppen.
Hoofdpersonage Stephanie is een weduwe die in haar eentje voor haar zoontje Miles zorgt. Om aan geld te komen maakt Stephanie 'mommy vlogs', waarin zij bijvoorbeeld taarten bakt. Wanneer Miles bij een vriendje wil gaan spelen ontmoet Stephanie Emily. Emily is een grofgebekte moeder met een mysterieus randje. De ietwat brave Stephanie raakt geïntrigeerd door het leven van Emily en de twee raken bevriend. Wanneer Emily op een dag vraagt of Stephanie op haar zoontje wil passen, lijkt Emily van de aardbodem verdwenen. Stephanie zet alles op alles om haar weer te vinden en zet daarbij ook haar vlog in. In deze zoektocht lijkt Stephanie echter ook steeds meer het leven van Emily te willen innemen.
Het beste aan deze film zijn de actrices Anna Kendrick en Blake Lively. Zij spelen hun rollen met verve en vullen elkaar prettig aan. Helaas doen het slordige script en de vreemde regiekeuzes hun spel hopeloos teniet. De keuzes voor komedie middenin het drama zijn vaak onbegrijpelijk. De lichtvoetige toon waarmee de film begint, is vrij aangenaam, maar de komische noot in de dramatische climax is vooral curieus . Vooral omdat er een half uur aan schrijnende plottwists aan voorafging, zonder grappige ondertoon. Feig probeert te veel dingen tegelijk, waardoor de film af en toe aanvoelt als een parodie op het thrillergenre, maar zonder overtuigende humoristische slagkracht. Van een echte thriller is evenmin sprake, met name door de onnodige onderbrekingen in het plot, waarin Stephanie letterlijk vlogt wat er tot dan toe gebeurd is. Daarnaast zijn de zeer clichématige, bijna soap-achtige flashbacks totaal onnodig en zeer vermoeiend. Meer dan een thriller of een parodie op een thriller doet A Simple Favor denken aan een twee uur durende aflevering van Desperate Housewives. Met het grote verschil dat Desperate Housewives grappiger, spannender en in het algeheel beter uitgewerkt is.
Hopelijk stort Feig zich in zijn volgende film weer op de komedie, want dat is toch het genre waarin hij uitblinkt. Waarschijnlijk wist hij zelf ook niet helemaal of hij nou een komedie of een thriller aan het maken was. Feig bewijst wel weer dat hij het beste uit zijn actrices weet te halen. Helaas is deze film qua toon en structuur echter zo'n ongelofelijke chaos dat ook dit positieve aspect amper tot zijn recht komt.
