Wanneer de aftiteling van de duurste Franse film aller tijden over het scherm rolt, vraag je je toch echt even af waar je ruim twee uur naar hebt zitten kijken. Luc Bessons ambitieuze comicverfilming Valerian and the City of a Thousand Planets is een overweldigende visuele sensatie, maar ook een behoorlijk verwarrende en voor een relatief eenvoudig plot een nodeloos ingewikkelde onderneming.
Precies een halve eeuw geleden verscheen de cultstrip Valerian and Laureline dus je kunt Besson er niet echt van betichten dat hij leentjebuur heeft gespeeld bij Star Wars en Avatar. Tegenover het publiek zal de regisseur zich waarschijnlijk toch moeten verantwoorden. Er komen zelfs scènes en personages voorbij die wel heel letterlijk naar genoemde titels refereren. Zo ontmoeten we een Jabba the Hutt-achtige gangster, belanden de helden die hier de dienst uitmaken in een vuilniscompartiment en is de stad waar de titel naar verwijst een metropool met de afmetingen van de Death Star.
In de geslaagde openingsscène zien we onder begeleiding van - hoe kan het haast anders in een scifi-spektakel - David Bowies 'Space Oddity' hoe de mensheid vanaf de jaren zeventig steeds verder het universum is binnengedrongen. De Amerikaanse astronauten ontmoeten in de ruimte andere wereldburgers en als de technologie verder is voortgeschreden ook buitenaardse rassen.
De immense ruimtestad Alpha is een kennis- en ontmoetingscentrum van intergalactische culturen geworden dat op een gegeven moment zo gigantisch is geworden dat het zich moet losmaken van de aarde. Valerian en Laureline zijn in de achtentwintigste eeuw speciaal agenten van de stad belast met de taak om criminaliteit op te sporen.
Valerian, die er geen doekjes omwindt dat hij een oogje heeft op zijn vrouwelijke collega, krijgt in een droom het lot van het volk van de planeet Mül voorgeschoteld. Het bleke magere buitenaardse ras leefde in volledige harmonie met de elementen en van de vangst van magische parels met een ongekende energetische kwaliteit, tot hun planeet het strijdtoneel werd van een ruimtegevecht. Mül gaat eraan en hetzelfde geldt voor zes miljoen van haar bewoners.
Wat volgt is een wel heel omvangrijke en omslachtige missie om het volk er weer bovenop te helpen, wat begint met de verdwijning van een commandant. Via vele omzwervingen en submissies, die vooral als doel lijken te hebben om de meest betoverende plaatjes op het scherm te toveren, proberen Valerian en Laureline hun missie te voltooien.
En daar wringt hem precies de schoen. Valerian is met name een visueel spektakel waarbij kosten noch moeite lijken te zijn gespaard en het groene scherm overuren heeft gedraaid. In al de pracht en praal is Besson de scenarist vergeten dat hij ook een coherent verhaal moest opschrijven.
Het heeft geresulteerd in een wervelend sciencefictionavontuur met lekker veel actie en vaart en vooral heel veel rare wezens. Naar verluidt heeft Besson wel tweehonderd ruimterassen in zijn comicverfilming gestopt. Om de vergelijking maar weer eens op te zoeken: daar kan zelfs de Galactische Senaat van The Phantom Menace nog een puntje aan zuigen.
Valerian is dan ook met name een aaneenschakeling van hoogtepunten in losse scènes die er op hun beurt best mogen zijn. Een wandeling door een immense bazaar met een miljoen winkels die zich in een andere dimensie bevindt, alleen zichtbaar met hulpstukken. Of de bezwerende dans van zangeres Rihanna die elke zoveel seconde van gedaante wisselt.
Een ware visuele traktatie op een groot scherm, dat bovendien begint met onze eigen Rutger Hauer in een bijrolletje, maar daarmee alleen redt Besson het niet. Vooral naar het einde toe gaat er een boel door elkaar lopen. Daar komt bij dat hij zich soms stort in een overdreven uitlegmodus, waar hij andere zaken die plotmatig handig van pas komen plotsklaps introduceert en daarmee makkelijke uitwegen zoekt.
Dan is er ook nog de voortdurende spanning tussen de personages van Dane DeHaan (toch de zwakkere van het duo) en Cara Delevigne. Hun eindeloze toespelingen en geflirt worden op den duur vervelend en getuigen bovendien niet van zeer creatief schrijverschap van Besson. Valerian and the City of a Thousand Planets is een heerlijke vlucht uit de werkelijkheid, maar toch bovenal een serie mooie plaatjes en een rariteitenkabinet van bizarre wezens en concepten.
