Radicalisering en jihadisme zijn actuele thema's, maar in films zien we ze vooral langskomen in de vorm van eendimensionale slechte personages of vanuit een mannelijk perspectief. Mijke de Jong koos ervoor om te laten zien hoe een gewoon Amsterdams meisje kan worden meegetrokken in de extreme visies en levensstijl van jihadstrijders.
Layla is een Nederlands meisje met Marokkaanse ouders. Ze woont in Amsterdam met haar ouders, oma en broer en lijkt op het eerste gezicht een normale vwo-student. Maar van binnen is ze zoekende naar een identiteit en al snel komt ze via de voetbalclub in contact met een groepje jonge moslims die extremer zijn in hun geloofsuitingen dan Layla. Zij raakt geïntrigeerd door hun ideeën en interpretatie van de Koran. Het helpt natuurlijk dat ze gevoelens heeft voor een van de jongens in de groep genaamd Abdel.
Haar ouders pikken het totaal niet dat Layla steeds extremer gedrag gaat vertonen. Ze doen alles wat ze kunnen om Layla tot de orde te roepen. Maar Layla is een tiener en wordt hierdoor enkel opstandiger. Als Abdel naar het Midden-Oosten gaat voor een opdracht van de groep wil Layla maar wat graag mee. Ze trouwt met hem maar aangekomen op de plaats van bestemming blijkt het leven van een jihadbruid niet zo romantisch als het in Nederland leek.
Spil van de film is Nora El Koussour in de rol van Layla. Ze weet de strubbelingen van het personage en de pijn die daarmee gepaard gaat, perfect uit te beelden. Ze gedraagt zich af en toe onuitstaanbaar, ze kan even later weer heel breekbaar overkomen waardoor je begrijpt waarom zij bepaalde keuzes maakt. Mooi is dat niet alleen Layla's personage meer dimensies bevat, maar sommige jihadisten ook diepgang hebben. Zo is Abdel de bad guy omdat hij Layla aanmoedigt het verkeerde pad op te gaan, maar hun liefde toont een zachtere kant van hem. Die opgebouwde tederheid maakt het dilemma van het jonge meisje begrijpelijk.
Sommige dingen zijn minder goed uitgewerkt. Niet iedereen acteert zo naturel als Nora El Koussour en Ilias Addab. De ouders van Layla lijken wel in een toneelversie te zitten, zo toneelmatig articuleren ze en beelden ze emoties uit. Het is spijtig dat De Jong er niet in geslaagd is om meer mensen te vinden zoals Nora. Het had de film een rauw gevoel kunnen geven zoals Black dat deed bij onze Zuiderburen. Ook zijn sommige sprongen die Layla maakt in haar radicalisering te snel. Voor een meisje dat vwo doet heeft ze een iets te rooskleuring beeld van het Midden-Oosten. Het laatste deel zakt behoorlijk in qua energie terwijl hier juist meer spanning gecreëerd zou kunnen worden. Het einde van het 'jihad- avontuur' verloopt te snel en bevat ongeloofwaardige elementen. Het scenario maakt het allemaal iets te simpel en hierdoor verliest de film aan kracht.
Uiteindelijk is Layla M. een aardige film dankzij het boeiende onderwerp en de mooie rol van Nora El Koussour. Niet gek dus dat de film op het filmfestival in Toronto waar hij in première ging, goed werd ontvangen. Het is een geslaagde waarschuwing aan het adres van jonge mensen voor radicalisering zoals Kids dat indertijd was voor onveilige seks. Maar tegelijkertijd is het een gemiste kans. Hier had namelijk met iets meer aandacht voor bepaalde elementen een nog veel betere film in kunnen zitten.
