Weldoener en multimiljonair Franny voelt zich zo ongelooflijk schuldig dat hij alles in het werk stelt om een onherstelbare fout ongedaan te maken. Een onmogelijke opgave, want zijn beste vrienden krijgt de filantroop er niet mee terug. In een moment van onoplettendheid veroorzaakt Franny een dodelijk auto-ongeluk. Zijn beste vriend Bobby, die hij al sinds de universiteit kent, komt samen met diens vrouw om het leven. Franny belandt in het ziekenhuis, maar overleeft de ramp. Maar hij is nooit meer dezelfde hartelijke man en allemansvriend. De excentriekeling trekt zich terug in een hotelkamer en grijpt naar de drank en de morfine. Met geld is alles te koop, zelfs recepten voor het verdovende middel waar hij allang geen recht meer op heeft. Hij wordt uit zijn isolement gerukt als de dochter van het omgekomen stel weer van zich laat horen. Franny beschouwt deze Olivia als zijn eigen dochter en probeert er alles aan te doen om haar en haar nieuwe echtgenoot Luke niets tekort te laten komen.
Het naar de hoofdpersoon vernoemde Franny staat in de States bekend als The Benefactor en markeert het regiedebuut van de jonge filmmaker Andrew Renzi. Alles draait om de vraag of geld alles kan goedmaken. Het antwoord hierop wordt al snel gevonden, want Franny kan onmogelijk het verleden terugdraaien en al helemaal niet zijn schuldgevoel afkopen. Terwijl de zonderlinge man voortdurend zijn portemonnee trekt, door Olivia en Luke een gigantisch huis te bezorgen en Luke een baantje te geven, blijft zijn geweten maar aan hem knagen. Ook al kon Franny er weinig aan doen dat hij de aanzet tot een fataal ongeluk was, onder geen beding wil hij dat Olivia en Luke achter zijn aandeel in het drama komen. Ondertussen houdt Luke zijn reserves over de weldoener. Hoe is hij ooit zo rijk geworden? En waar vult hij zijn dagen mee? Wanneer komen zijn ware intenties uit en noemt Franny zijn tegenprestatie voor alle steun die hij verleent?
Renzi, die tevens het scenario schreef, is niet van plan antwoorden te geven. Simpelweg omdat deze ontbreken of al lang en breed bekend zijn bij de kijker. Toch laat Renzi een zweem van mysterie rondom zijn titelfiguur bestaan. Dit wordt nog complexer als Frannys verslaving de kop op steekt. Naar de buitenwereld toe is dit een man die alles onder controle heeft en door iedereen aardig gevonden wordt. Maar eenmaal alleen blijkt het een gekwelde ziel die niet weet hoe hij zich moet handhaven. Renzi laveert hierbij voortdurend tussen drama en thriller, zonder dat deze laatste discipline echt aangeroerd wordt. Dit heeft wel tot teleurstellend gevolg dat opgeklopte verwachtingen niet worden ingelost. Vanuit buitenstaander Luke wordt de persoon van Franny afgetast, maar meer lagen dan we al te weten zijn gekomen heeft het hoofdpersonage niet. Er voltrekt zich in de handen van Renzi een drama langs platgetreden paden zonder dat de debutant met echt verrassende wendingen komt aanzetten. De dynamiek en bedenkingen die hij genereert tussen Franny en Luke leiden uiteindelijk tot vrijwel niets, op een incidentele verbale confrontatie na. Sterker zijn de aanvaringen tussen Olivia en Franny, vooral wanneer emoties de overhand nemen en leiden tot uitspraken die beiden beter voor zichzelf hadden kunnen houden. Renzi bedient zich vervolgens op slappe wijze van een plotmatige kunstgreep om de gemoederen te sussen.
In de rol van nestor Richard Gere is Franny een op het oog complex personage, maar nadere bestudering leidt tot een deceptie. De beweegredenen van Geres personage zijn van meet af aan zonneklaar en alles wat Renzi er vervolgens mee uithaalt, is vrij eenvoudig vooraf uit te tekenen. Voor een regiedebuut is dit een voorspelbare en inspiratieloze poging tot een karakterstudie naar de reikwijdten van verantwoordelijkheids- en schuldgevoel en de prijs van het lot.
