Er zijn door de filmgeschiedenis al honderden oorlogsfilms gemaakt, over bijna elke oorlog en over bijna elk denkbaar aspect van oorlog. En sinds 1998, toen Steven Spielberg zijn beklemmende visie op de invasie van Normandië verfilmde met Saving Private Ryan en Terrence Malick over oorlog filosofeerde in The Thin Red Line, zijn er eigenlijk geen noemenswaardige films aan het genre toegevoegd. Althans, geen toevoegingen die echt wat nieuws brachten, want er zijn in de tussentijd best goede genrefilms gemaakt, zoals bijvoorbeeld The Pianist. The Great Raid is helaas niets van dat alles en niets meer dan een zielloze genreoefening met wat mooi geschoten plaatjes.
De Filippijnen zijn nog bezet door Japan terwijl de Tweede Wereldoorlog langzamerhand ten einde loopt. Vijfhonderd Amerikaanse krijgsgevangenen worden vastgehouden in een Japans gevangenenkamp op de Filippijnen, Cabanatuan genaamd. Het Amerikaanse leger wil deze gevangen bevrijden voordat ze de Filippijnen aanvallen (en innemen en/of bevrijden). Daarom wordt een kleine eenheid Rangers diep het territorium van de vijand ingestuurd om met behulp van het lokale Filippijnse verzet de krijgsgevangenen te bevrijden. Ondertussen smokkelt de geliefde van een van de gevangenen de broodnodige medicijnen het kamp binnen, maar de Japanse bezettingsmacht krijgt hier lucht van.
De uiteindelijke aanval uit de titel is zeer degelijk gefilmd en begint zelfs redelijk spannend. Het overzicht wordt nooit uit het oog verloren en een groot deel van de militaire tactiek is te volgen. Goed gedaan, maar helaas wordt de spanning niet lang genoeg vastgehouden. Het enige echte positieve wat er verder over The Great Raid valt te zeggen, is dat de Filippijnse jungle mooi in beeld is gebracht.
Het verhaal is verder ééndimensionaal, allesbehalve memorabel en bovenal zéér simplistisch. De Japanners zijn slecht, de Amerikanen en het Filippijnse verzet goed. Anno 2006 kan je daar toch moeilijk mee aan komen, zeker als je een stel acteurs inhuurt die zich netjes van hun taak kwijten, maar volkomen inwisselbare rollen spelen. Toegegeven, de cast krijgt weinig ruimte om echt te acteren, maar een James Franco bewijst toch andermaal dat hij zich maar beter tot bijrollen kan beperken (zoals hij dat prima deed in o.a. de Spider-Man films). Een dragende rol is hem niet op het lijf geschreven. Joseph Fiennes is een prima acteur, maar meer dan moeilijk kijken doet hij ditmaal niet echt, en dat kan nooit zo lastig zijn geweest. Connie Nielsen doet het dan wel behoorlijk, maar haar verhaallijn had dan weer beter geschrapt kunnen worden.
Het is niet voor niets dat de film nu pas wordt uitgebracht, terwijl deze al in de zomer van 2002 werd opgenomen. Misschien had men dit project maar beter niet van de plank kunnen halen, want op een paar goede scènes na passen er hiervan 250 in een dozijn. En dat moet nooit moeilijk op te bergen zijn geweest. De Raid zelf mag dan nog amusant zijn, Great is de film allerminst. Daardoor is hij eigenlijk voornamelijk overbodig. Een gebrek aan echte dramatiek en spanning levert een saaie film op. Zelfs liefhebbers van oorlogsfilms zullen hier nauwelijks van kunnen genieten.
