Kon Satoshi begon zijn carrière ooit als cartoonist. Sinds eind jaren 90 maakt hij Japanse animatiefilms, maar wel in genres die je normaliter haast nooit in animatie ziet. Perfect Blue was een thriller, Millennium Actress een nostalgisch drama en Tokyo Godfathers een komische kerstfilm inclusief de daarbij gebruikelijke sentimenten. Zijn nieuwste geesteskind is net als zijn vorige films fantastisch geanimeerd, misschien nog wel beter dan zijn vorige werk, en doet qua stijl denken aan Miyazakis Spirited Away. Het plot en genre is echter wel wat traditioneler voor de Japanse animatie.
De mengeling van science fiction en fantasy gaat over een team van wetenschappers dat een machine heeft uitgevonden waarmee zij in andermans dromen kan indringen en die kan opnemen om later terug te kunnen kijken. Het was de bedoeling dat deze uitvinding in de psychiatrie gebruikt zou worden, maar als drie van de vier prototypes gestolen wordt en het team één voor één in hun dromen worden uitgeschakeld, barst de hel los. En die hel houdt in dat werkelijkheid en droom in elkaar over gaan lopen en de wereld dreigt opgeslokt te worden door een oude, kale vent.
Het verhaal is regelmatig lastig te volgen en lang voordat in de film werkelijkheid en dromen in elkaar over gaan, zijn ze al niet meer uit elkaar te houden. De dromen zijn inventief en kleurrijk verbeeld en bevatten vele filmverwijzingen. Deze animaties zijn dan ook het hoogtepunt van de film, want de personages blijven wat vlak en afstandelijk. Hierdoor missen de grootse dromen om leven en dood toch spanning en zijn ze niet de beleving die ze hadden kunnen zijn. Toch is Paprika de moeite waard wel degelijk de moeite waard vanwege de prachtige animaties en fantasievolle dromen.
