Natuurlijk is This Is It een uiterst commercieel product dat erop gericht is om zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld in het laatje te brengen. En natuurlijk worden de persoonlijke problemen van Michael Jackson op geen enkel moment aangestipt, om maar te benadrukken hoe geweldig deze man was. Maar ondanks zijn gebreken, zorgt This Is It er wel voor dat we inzage krijgen in een show die, wanneer hij op volle kracht zou zijn uitgevoerd, een nieuwe standaard voor de muziekindustrie zou zetten.
Het grootste gevaar van een documentaire die zo snel na de dood van Jackson wordt uitgebracht, is het ophemelen van een man die in de laatste jaren van zijn leven toch ook de nodige kritiek te verduren kreeg. This Is It maakt zich hier gelukkig maar in zeer beperkte mate schuldig aan en concentreert zich vooral op de muziek van Jackson. Het overgrote deel van de film bestaat uit repetities voor de concerten in Londen die zijn glorieuze afscheid hadden moeten inluiden. Deze beelden worden afgewisseld met interviews met de crew en opnames van diverse filmpjes die in de show zouden figureren.
Regisseur Kenny Ortega (High School Musical), verantwoordelijk voor de regie en choreografie van de concerten, heeft een duidelijke keuze gemaakt door alle randzaken uit de film te weren en zich puur te concentreren op de muziek van Jackson. Hoewel dat een keuze is die de film ervan weerhoudt iets wezenlijks te zeggen over de persoon Michael Jackson (die alleen aan het woord komt als het om zijn muziek gaat), levert dat wel een prachtig testament van zijn muziek op. Het is lang geleden dat we Jackson zo intensief hebben zien optreden en geruchten dat hij zijn beste tijd wel zou hebben gehad, worden door de beelden tegengesproken.
Hoewel sterk vermagerd, bewijst Jackson nogmaals dat hij met recht een van de grootste entertainers uit de geschiedenis mag worden genoemd. De danspassen zijn zo strak als ze altijd zijn geweest en ook zijn stem klinkt als een klok, ondanks het feit dat hij zich nog inhield voor de echte shows, zoals hij ook bevestigt in de film. Wat echter nog het meeste opvalt, is zijn perfectionisme. Jackson weet precies wat hij wil en hoe hij dat moet bereiken. Of het nu gaat om aanwijzingen voor de dansers, discussies met de muzikanten over verschillende toonsoorten die voor de gewone luisteraar niet te onderscheiden zijn of aanwijzingen voor de regisseur, alles staat in het teken van de show die het publiek moest overdonderen.
Hierin schuilt echter ook het belangrijkste probleem van de film. Het is ondenkbaar dat de perfectionist Michael Jackson, die pas tevreden was als elk klein detail niet meer verbeterd kon worden, zou instemmen met een film die bestaat uit ruwe repetitiebeelden. Hoewel hij er nog steeds goed vanaf komt, gaat er natuurlijk nog veel mis in de repetities (daar zijn repetities voor, zegt Jackson herhaaldelijk) en het is dan ook niet helemaal kies om na zijn dood toch deze beelden naar buiten te brengen. Wie echter over dit morele vraagstuk heen kan stappen (wat zijn fans ongetwijfeld zullen kunnen), krijgt met This Is It een uniek inkijkje in het creatieve proces van een groot kunstenaar die nog altijd miljoenen mensen weet te inspireren en met deze film het afscheid krijgt dat hij verdient.
