Het verhaal van Robin Hood is één van de oudste legendes uit de Engelse geschiedenis en bezorgde ons al verschillende onvergetelijke films. Van het geweldige The Adventures of Robin Hood tot één van de beste Disneyfilms ooit, een nieuwe Robin Hood is maar al te vaak iets om naar uit te kijken. Toch bieden de vele films over de legendarische boogschutter maar zelden een originele kijk op het verhaal. De jongste telg uit de familie doet dat wel. Althans, Ridley Scotts Robin Hood geeft ons een origineel verhaal over de oorsprong van de legende, maar nergens lukt het Scott om voor Robin Hood te doen wat Batman Begins bijvoorbeeld wel deed voor Batman.
In het verhaal achter de legende leren wij Robin Hood kennen als Robin Longstride, een gewone boogschutter in het leger van koning Richard. Als de koning sneuvelt in de strijd en de boodschapper van dit nieuws op weg richting het hof in een hinderlaag loopt, is Robin bij toeval degene die zijn taak overneemt. Om aan het hof geaccepteerd te worden neemt hij ook de wapenrusting en naam van de boodschapper over. Na het brengen van het slechte nieuws aan prins John gaat Robin op pad naar de weduwe van de boodschapper, Lady Marion, om het zwaard van haar man terug te geven. Daar aangekomen ziet hij hoe het land lijdt onder de slechte economie en de hoge belastingen van prins John en al snel groeit Robin uit tot een beschermer van de gewone man.
Net als in eerdere historische films heeft Ridley Scott ook Robin Hood volgestopt met daadwerkelijke historische gebeurtenissen. En geheel zoals we van Scott kunnen verwachten, wordt de geschiedenis her en der ook zeer inventief herschreven. Maar wat maakt het uit? Het resultaat is een spectaculaire historische actiefilm. Robin Hood opent met een mooie bestorming van een Franse burcht en houdt de boog vervolgens gedurende ruim twee uur constant gespannen. Flitsende gevechtsscènes volgen elkaar pijlsnel op en worden afgewisseld met verrassend veel humor. Op beide fronten is het Kevin Durand (Little John) die met zijn twee meter en ruim honderd kilo letterlijk en figuurlijk de meeste indruk maakt.
Naast de massieve Durand valt het overigens extra op dat Russell Crowe niet meer de jongste is. En dat is jammer, want als er ergens een jonge Robin nodig is, is het wel in deze film. Het gevolg is dat Robin niet helemaal overtuigt als krachtige strijder. Als hij er nu al zo op zijn retour uitziet, hoe moet het dan gaan als hij later de legende Robin Hood wordt? Gelukkig wordt hij wel ijzersterk bijgestaan door Cate Blanchett. Op papier heeft Lady Marion weinig inhoud, maar Blanchett zorgt ervoor dat dat op het scherm wel anders is.
Dat Blanchetts personage niet echt tot haar recht komt, is goed te zien aan de ontwikkeling van haar relatie met Robin. Buiten het feit dat je wel gek moet zijn om niet van Cate Blanchett te houden, geeft de film geen enkele reden voor de liefde tussen de twee. Een flinke fout voor een film die als prototype voor elke andere Robin Hoodfilm zou moeten doorgaan. Dit gebrek aan diepgang zien we helaas bij vrijwel alle personages. En of het nu gemakzucht is of een gebrek aan durf; op geen van de personages krijgen wij een frisse kijk en bij geen van allen gaat de film echt diep.
In interviews had Russell Crowe aangegeven de film alleen te willen doen als hij echt een nieuwe kijk op Robin Hood zou bieden. Hierin slaagt de film amper. De personages worden weliswaar van extra bagage voorzien, maar we leren ze daardoor niet beter kennen. De ontwikkeling richting de personages die we al jaren kennen ontbreekt. Het is een gemis in een verder sterke film, wat zich waarschijnlijk in negatieve zin zal uitbetalen in het onvermijdelijke vervolg. Want als een film niets zaait, kan er ook niets geoogst worden. Robin Hood slaagt volledig als historische actiefilm, maar geeft niets duurzaams mee. Het vervolg zal daardoor niet of nauwelijks kunnen uitgroeien boven de tientallen Robin Hoodfilms die we al hebben. En dat was toch wel de bedoeling?
