Het is een droomscenario voor veel producenten: een film gebaseerd op een zeer succesvol boek en een cast van formaat. Gewaarschuwd door missers als All The Kings Men (de remake) en Running With Scissors wordt met Barneys Version wederom een poging gedaan een door velen geliefd boek aan te passen voor het witte doek. Met Paul Giamatti als Barney, ondersteund door toppers als Dustin Hoffman, Minnie Driver en Scott Speedman is het droomrecept in theorie compleet. Gelukkig weten de makers er uitstekend mee om te gaan, wat in een sterke film resulteert die gedragen wordt door de uitstekende acteerprestaties.
Barney Panofsky, een Canadese televisieproducent, heeft een tumultueus leven geleid. Zo kan hij terugkijken op drie mislukte huwelijken en een verdenking van moord op zijn beste vriend. Daarnaast drinkt en rookt hij buitensporig veel en haalt hij graag kwetsende grappen met mensen uit. Dit maakt Barney tot een veelbesproken en veelgeziene man die echter maar bij weinigen geliefd is. Barney heeft een geheel eigen blik op zichzelf en de wereld om zich heen en wil de waarheid nog wel eens verdraaien. Het pijnlijke resultaat wordt sterk verwoord door een kennis van hem: You screwed over everyone you ever knew or cared about.
De grootste kracht van Barneys Version schuilt niet geheel onverwacht in de acteurs. Paul Giamatti schittert in misschien wel zijn beste rol ooit en weet Barney feilloos gestalte te geven. Middels een combinatie van charme, intelligentie en vulgariteit creëert Giamatti één van de sterkste antihelden in tijden. De gewonnen Golden Globe is dan ook zonder enige twijfel verdiend. Des te opmerkelijker was het uitblijven van een Oscarnominatie; Giamatti had absoluut niet misstaan tussen Colin Firth en consorten. Lof ook voor Dustin Hoffman die een geweldig duo vormt met Giamatti. Hun gezamenlijke scènes zijn werkelijk een genot om naar te kijken. Ten slotte ook een eervolle vermelding voor Minnie Driver die een sterke komische noot toevoegt in de vorm van Barneys tweede vrouw.
De voornaamste angst van fans van het boek was dat bij de adaptatie de bijzondere vertelwijze verloren zou gaan. Het boek is namelijk als een autobiografie geschreven, waarin Barney zijn eigenzinnige blik op zijn leven geeft. Op zich niet bijzonder, ware het niet dat later blijkt dat sommige gedeeltes - naar waarheid? - zijn aangepast door Barneys zoon, hetgeen een verwarrende, lachwekkende en meelijwekkende uitwerking heeft. Deze dynamiek is helaas niet terug te vinden in de film. Het ontbreekt de film dan ook aan een voice-over, terwijl die erg op zijn plaats zou zijn geweest. Toch gaat niet alle magie van het boek verloren in de vertaling; de humor is veelal spot-on en de dialogen en personages weten twee uur lang te boeien. De makers hebben de film met veel respect voor het boek gemaakt en dat toont zich ontegenzeggelijk.
Zoals bij elke boekverfilming zullen er een hoop kritische fans zijn die elk afwijkend detail aangrijpen om Barneys Version de grond in te boren. Dit verdient de film echter absoluut niet. Het plot voelt af en toe aan als een geraamte voor de acteerprestaties, maar dat is geen tekortkoming. Dat de film blijft intrigeren is voornamelijk te danken aan de fantastische Paul Giamatti die hopelijk snel een welverdiende Oscar mag ontvangen. Ook de rest van de cast verdient alle lof: dit is één van die schaarse films waarin alle acteurs samenwerken als radertjes van een klok met atoomprecisie. Zorg dus dat je Barneys Version gaat kijken, wie weet krijgen we dan meer van dit moois in de toekomst.
