One Life
Recensie

One Life (2011)

Daniel Craig neemt je mee op reis naar de indrukwekkendste uithoeken van de wereld in de nieuwe natuurdocumentaire van de makers van Earth.

in Recensies
Leestijd: 1 min 55 sec
Regie: Michael Gunton, Martha Holmes | Verteller: Daniel Craig (originele versie), Koert-Jan de Bruijn (Nederlandse versie) | Speelduur:85 minuten | Jaar: 2011

Vier jaar na het wereldwijde bioscoopsucces van Earth komt hetzelfde team met een nieuwe film: One Life. Door gebruik te maken van nieuwe cameratechnieken zijn de makers in staat geweest werkelijk schitterende beelden van slimme gifkikkers, vechtende sprinkhanen en gewiekste jachtluipaarden vast te leggen. Daarbij pakt de stem van Daniel Craig als verteller heel aardig uit. Het blijft echter wel een natuurdocumentaire en dat betekent ook bekende beelden en een bekend verhaal: de natuur is prachtig, maar wreed.

De film is in wezen een compilatie van de BBC-serie Life. Voor deze serie werd maar liefst tienduizend uur materiaal geschoten op zeven continenten over een periode van drie jaar en voor een budget van tien miljoen pond - en dat moet worden terugverdiend. Kijkers van die serie zullen bepaalde beelden duidelijk herkennen. Maar niet alleen beelden uit de serie. De opnamen van jagende luipaarden, spelende apen en stuiterende dolfijnen zijn inmiddels gemeengoed en maken deel uit van ons visueel geheugen. Je moet van goeden huize komen om daar iets aan toe te kunnen voegen. Gelukkig komen de mensen van BBC Earth Films dat.

Met gebruik van de allernieuwste HD-cameratechnieken met highspeed- en timelapse-fotografie is het daadwerkelijk gelukt het genre te verrijken. De beelden zijn niet alleen van een ongekende schoonheid, maar bevatten veel nooit eerder vertoonde elementen. Zo zijn we getuige van de dagen durende jacht van komodovaranen op een waterbuffel, vliegende vissen in superslowmotion, het over water lopen van de Jezus Christushagedis en het vangen en verteren van de prooi door een venusvliegenval. De beelden zijn overigens niet alleen heel mooi, maar net zo vaak spannend, grappig of ontroerend. Daarbij speelt het geluid ook een grote rol. Het geluid van de zilverruggorilla die op zijn borst klopt om een soortgenoot te verjagen, is beangstigend.

Life is daarmee een geslaagde film geworden die de kijker wederom laat zien hoe mooi (en wreed) het leven op aarde is. De makers hebben echter ook nog geprobeerd er een boodschap in te verwerken. Dat was niet nodig geweest. Natuurlijk is het prettig dat een film een verhaal vertelt, maar de toon is nogal moralistisch en dat is jammer. Echt storen doet het overigens niet, daarvoor zijn de beelden gewoonweg te meeslepend.