De Noorse regisseur Joachim Trier debuteerde in 2006 met Reprise , een film van bovengemiddelde kwaliteit. Nu probeert hij het succes te evenaren met Oslo, August 31st. Net als Reprise is Oslo, August 31st een psychologisch drama met een poëtische ondertoon, en wederom heeft Trier gekozen voor Anders Danielsen Lie als hoofdrolspeler.
In de film volgen we één dag uit het leven van Anders, die aan het einde van zijn behandeling in een afkickkliniek staat en verlof krijgt voor een sollicitatiegesprek in Oslo. Anders is zes jaar lang verslaafd geweest aan bijna alle mogelijke soorten drugs en probeert deze periode nu af te sluiten. Zijn poging wordt alleen ernstig bemoeilijkt door de zware depressies waar hij aan lijdt. De film laat zien hoe Anders in één dag langs de plekken en mensen gaat die belangrijk in zijn leven zijn geweest en hoe hij omgaat met de emoties die hierbij loskomen.
Oslo, August 31st functioneert op verschillende lagen. Zo is de film naast het verhaal van Anders ook een bevlogen portret van de stad Oslo. De film opent met prachtige beelden van Oslo waarbij we een reeks personen over hun ervaringen met de stad horen vertellen. De stad verwordt hiermee meteen tot een personage binnen de film, en niet slechts een decor. Anders relatie met de stad is erg dubbel; aan de ene kant houdt hij van Oslo, maar aan de andere kant realiseert hij zich terdege dat de stad, met al zijn verleidingen, hem kapot kan maken. Als stadsportret is de film erg raak en niet altijd positief, ook de donkere kanten komen aan bod.
De film draagt ook een hoop maatschappijkritiek in zich. Trier laat zien hoe de vaak onrealistische eisen die de westerse maatschappij aan jonge mensen stelt hen op kan breken. Anders is door zijn verslavingen zes jaar van zijn leven kwijtgeraakt, en hoewel al zijn vrienden zeggen dat het niet te laat is om opnieuw te beginnen denkt hij daar zelf anders over. Tegen zijn beste vriend Thomas stelt hij dat het geen zin meer heeft, dat niemand hem meer wil. Anders is op dat moment slechts tweeëndertig jaar oud. Ook laat de film zien hoe geen van Anders oude vrienden het geluk hebben gevonden. Thomas heeft een leuke vrouw en kinderen, maar vindt zijn leven veel te saai. Een oude vriendin is ongelukkig omdat zij de enige van haar vriendinnen is die nog geen kinderen heeft en weer andere vrienden proberen hun jeugd te behouden door middel van veel te jonge vriendinnen en eindeloos gefeest. Trier schetst de keerzijdes van de prestatie- en feestcultuur waar jonge mensen van nu mee te maken krijgen.
Tegenover deze gehaaste samenleving zet Trier een ritmische montage die altijd in het juiste tempo lijkt te liggen. Hij houdt het tempo bewust laag om de beelden meer impact te geven, maar weet op de juiste momenten te versnellen om het verhaal interessant te houden. Naast het erg sterke filmische inzicht van Trier mag overigens ook de prestatie van hoofdrolspeler Anders Danielsen Lie niet onbenoemd blijven. De acteur weet de film moeiteloos te dragen. Trier laat met Oslo, August 31st zien geen eendagsvlieg te zijn. De man bewijst over een ongekend talent te beschikken en levert een waar meesterwerkje af. En nu maar hopen dat we niet weer jaren hoeven te wachten op zijn volgende film.
