Al dan niet van harte vertrekt Will Shaw voor een lang weekend naar Spanje om daar vakantie te vieren met zijn familie. Bij aankomst op de luchthaven wordt meteen duidelijk dat de band tussen Will en vader Martin enigszins verstoord is. Na een woordenwisseling tussen de twee vlucht Will alleen het dorp in om boodschappen te doen. Bij terugkomst is zijn familie echter spoorloos verdwenen. Al gauw komt Will erachter dat zijn familie ontvoerd is en dat hij niet op hulp van de Spaanse politie hoeft te rekenen. Wills leven wordt nog meer overhoop gehaald wanneer zijn vader plotseling opduikt en tussen neus en lippen door onthult dat hij voor de CIA werkt. Helaas is de hereniging van korte duur. Niets is wat het lijkt en niemand is blijkbaar te vertrouwen, maar Will besluit alles op alles te zetten om zijn familie te redden.
Vanaf de eerste minuut is duidelijk dat de verhoudingen tussen de personages niet zo eenvoudig liggen. Helaas wordt dit stukje psychologische diepgang totaal niet uitgewerkt. Personages gaan klakkeloos voorbij aan feiten die in het dagelijks leven een hoop vragen en emoties zouden oproepen. Zo reageert Will bijvoorbeeld nauwelijks op het dubbelleven van zijn vader, die niet alleen CIA-agent blijkt te zijn, maar nog veel meer verborgen heeft gehouden. Ook wanneer andere familieleden dit ontdekken, zijn ze de klap binnen vijftien seconden te boven.
Daarnaast had ik me als Bruce Willis-liefhebber verheugd op een stukje keiharde actie van de man. The Cold Light of Day begint wat dat betreft hoopvol. Jammer genoeg verdwijnt onze Bruce al gauw op een nogal suffe en slappe manier uit beeld. Dat dit realistischer is, begrijp ik, maar iets meer diehardpower had wel gemogen. Regelmatig eindigt een spannend moment in een anticlimax en deze onbeduidendheid staat zowel Bruce als zijn personage Martin niet.
Gelukkig maakt Henry Cavill wel iets goed op dat gebied. Zijn personage Will slaat zich fysiek sterk door het verhaal heen, terwijl hij geen jarenlange training heeft gehad zoals vader Martin. Volgens regisseur Mabrouk was het de bedoeling om Will precies genoeg mee te geven zodat het geloofwaardig lijkt, maar niet genoeg om als professionele killer over te komen. Dat dit gelukt is, is knap acteerwerk van Cavill. Cavill heeft voor zijn vorige film namelijk negen maanden lang martial-artstraining gehad en moest daarin duidelijk een stap terug doen.
Niet alleen Cavill acteert sterk. Ook voor Sigourney Weaver mag er een applausje vanaf. Ze speelt voor het eerst de badguy in een film en dat gaat haar meer dan goed af. Haar koelbloedige blik is meesterlijk en je hebt meteen in de gaten dat Carrack geen vrouw van gezellige theekransjes is. Het is jammer dat het acteerwerk eigenlijk het enige is dat de film overeind houdt.
