In een van de latere Britse thrillers van Alfred Hitchcock, The 39 Steps, zijn de vluchtende hoofdpersonen op elkaar aangewezen als ze door omstandigheden aan elkaar worden vastgeketend. Het gevolg is een voor die tijd gewaagde (seksuele) spanning, vooral omdat de twee elkaar aanvankelijk niet kunnen uitstaan. Dit gegeven wordt tot speelfilmlengte uitvergroot in het Schotse You Instead van David MacKenzie. De setting is dit keer niet het woeste Schotse platteland, maar het Schotse muziekfestival T in the Park.
Daar houden de vergelijkingen tussen Hitchcock en MacKenzie ook wel zon beetje op. De Amerikaanse zanger Adam wordt door een opdringerige, prevelende dominee vastgeketend aan de wispelturige Morello, die met haar punkbandje ook op de speellijst van het muziekfestival staat. Al voor ze goed en wel tot elkaar veroordeeld zijn lopen de twee muzikanten flink te bekvechten. De handboeien, waarvan de sleutels verdwenen zijn, leiden dan ook vooral tot hoogoplopende irritaties. Door praktische problemen zoals de gang naar het toilet en het verzorgen van optredens kunnen Adam en Morello langzaam de humor van de situatie wel inzien. Met hun respectievelijke partners het bed induiken is echter nog veel meer een gedoe.
You Instead, dat verwijst naar een nummer van Adams band dat al in de openingsscène op de achterbank van een auto wordt vertolkt, is losjes met een handheld gefilmd. Hij houdt het midden tussen een documentaire over het T in the Park festival, waar daadwerkelijk werd gefilmd, en een romantische komedie in Britse stijl. Je kunt namelijk wel raden waar het allemaal op uit zal draaien tussen Adam en Morello, waardoor de titel er nog een betekenis bij krijgt. MacKenzie heeft moeite om de focus vast te houden. De lachwekkende situaties tussen de twee worden afgewisseld met concertbeelden, een graatmager zijplotje over de gefrustreerde manager van Adams band The Make en een iel statement over hoe belachelijk roem is.
Het is een godzegen dat de ware festivalliefhebber ruimschoots aan zijn of haar trekken komt. Het plot van You Instead is namelijk flinterdun en wordt zonder verrassende wendingen dunnetjes uitgesmeerd over tachtig minuten. Dan zijn muziekoptredens een uitkomst, ook al worden ze zelden afgemaakt. Het gegeven van twee vastgeketende mensen werkte in 1935 nog prima in een paar scènes bij Hitchcock, maar scenarist Thomas Leveritt weet het gegeven maar niet interessant te maken. De losse stijl die MacKenzie aanhoudt is naast de muziek een andere belangrijke troef, die eveneens wordt uitgedragen door het vrije spel van hoofdrolspelers Luke Treadaway en Natalia Tena (die sommigen misschien herkennen van een bijrol in de Harry Potter-reeks).
You Instead loopt over van de ambities en werd in slechts vijf dagen opgenomen. Waar MacKenzie in het recentelijk verschenen Perfect Sense nog de complexiteit van een opborrelende relatie tegen de achtergrond van een pandemie opzocht, kiest hij dit keer voor het andere uiterste. De regisseur is wel een man van extremen, dat moet je hem nageven. Makkelijker kon hij het niet maken. Leuker helaas ook niet.
