Pratende limousines, een man die de haren van een vrouw opeet in een riool en scènes die je niet eens kunt omschrijven, zo vreemd zijn ze. Holy Motors is een bizarre film. Daar kunnen we het allemaal over eens zijn. Regisseur Leos Carax, die na het financiële floppen van Les Amants du Pont-Neuf in 1991 en de controverse rondom Pola X van de aardbodem verdween en dertien jaar lang geen speelfilm meer maakte, is terug en dat mogen we allemaal weten ook. Holy Motors zal het publiek zeer waarschijnlijk in twee groepen verdelen: een groep die de vernieuwende stijl van Carax omarmt en een groep die niets moet hebben van deze bizarre film, zonder duidelijk plot of verhaal. Filmtotaal trapt de discussie af met recensenten Arman Avsaroglu en Kaj van Zoelen.
Kaj: Carax verdween toch niet geheel van de aardbodem, hij regisseerde een segment van de film Tokyo!, waarin voor het eerst Mr. Merde te zien is, de roodharige man die in Holy Motors uit het riool van Parijs komt. En zo zijn andere personages, die allemaal door Denis Lavant worden gespeeld, die voortkomen uit films die Carax niet van de grond kreeg na zijn twee financiële flops in de jaren negentig. Uiteindelijk besloot hij daarom al zijn projecten tot één film te smeden en dat werd Holy Motors. Daarom is het niet zo gek dat deze niet één doorlopend verhaal heeft dat gemakkelijk te volgen is, maar uit een reeks fascinerende segmenten bestaat die op mysterieuze wijze aan elkaar verbonden zijn. Eenduidig uit te leggen valt Holy Motors wellicht niet, maar wat is daar mis mee?
Arman: Leuk en aardig dat Carax alle films die hij niet van de grond kreeg probeert te combineren, maar wat heeft de kijker eraan? Helemaal niets, is het antwoord. De kijker ziet een onsamenhangende verzameling van bizarre momenten, die al snel gaan vervelen. Natuurlijk, het ziet er allemaal best goed uit, maar het gaat nergens over en je hebt geen enkel aanknopingspunt om te begrijpen waar je naar aan het kijken bent. Dat gaat al snel vervelen en begon mij zelfs te irriteren. Waarom zou ik naar deze vreemde film willen kijken?
Kaj: Omdat het een waanzinnige, regelmatig hilarische trip is door Parijs, met commentaar op cinema (vanaf het allereerste shot van het bioscooppubliek eigenlijk al), maar vooral op de overal aanwezige camera's in onze moderne maatschappij. De vertelconstructie rondom de show die Lavant in al die rollen voor mysterieuze, onzichtbare figuren opvoert, roept juist vragen op over wie de toeschouwer en wie de bekekene is in onze samenleving vandaag de dag. En het is natuurlijk een bespiegeling op de rollen die ieder van ons voor de buitenwereld speelt. Holy Motors is zeker bizar maar heus niet zomaar onsamenhangend of willekeurig. Een sluitende conclusie valt misschien niet uit de film te trekken, maar dat betekent niet meteen dat hij nergens over gaat. Daarbij is Parijs, zeker in de nachturen, zeer mooi in beeld gebracht. En Denis Lavant is op zijn minst bewonderenswaardig te noemen als de kameleon die zich met zijn kenmerkende fysieke manier van acteren in tien tot twaalf zeer verschillende rollen hijst en telkens meer dan overtuigt.
Arman: Ik zal niet ontkennen dat Denis Lavant inderdaad een opmerkelijke acteerprestatie neerzet en de beelden van Parijs mooi zijn, maar alle subcontexten die jij nu uit deze film haalt zijn mij volledig ontgaan. Alsof een regisseur die een iets te hoge pet van zichzelf opheeft allemaal ideeën in een grabbelton heeft gegooid en daar vervolgens een film van heeft gemaakt. We hebben het bijvoorbeeld nog niet eens gehad over de merkwaardige bijrol van Kylie Minogue die ook nog vrolijk een liedje gaat zingen. Noem mij ouderwets, maar ik zie toch graag films met een enigszins samenhangend verhaal dat ook voor iemand anders dan de regisseur begrijpelijk is. Maar goed, misschien heb ik het wel helemaal mis en heb ik eigenlijk naar een vernieuwend meesterwerk zitten kijken. Iets heel anders dan het slaapverwekkende, pretentieuze werkje waar ik Holy Motors nu mee associeer.
Arman:
Kaj:
