Na jarenlang met zijn films een ode te hebben gebracht aan New York is Woody Allen de laatste jaren zijn liefde aan het betuigen voor Europa. Na Barcelona (Vicky Christina Barcelona), Londen (Match Point en Scoop) en Parijs (Midnight in Paris) reist hij nu met To Rome with Love af naar Bella Roma.
To Rome with Love bestaat uit verschillende verhaallijnen, die elk een stel volgen dat om de een of andere reden in Rome is. Zoals altijd heeft Allen voor zijn film een topcast bij elkaar weten te krijgen. Onder meer Penélope Cruz, Alec Baldwin, Jesse Eisenberg en Woody Allen zelf komen langs in een rolletje. Uiteraard weet Allen een flinke doses neuroses en relatieadvies te verwerken in de dialogen. Allens eigen personage is erg bezig met zijn sterfelijkheid, iets wat in eerdere Woody Allen-films al vaker aan bod kwam, maar nu versterkt wordt door Allens eigen hogere leeftijd. Je merkt dat hij een dagje ouder wordt en zich nog meer zorgen maakt over de dood.
Je zou verwachten dat de verhaallijnen op de een of andere manier bij elkaar komen, maar dat is in To Rome with Love niet het geval. De verhaallijnen lopen niet eens synchroon; de ene bestrijkt meerdere dagen, de ander slechts een dag. Omdat ze door elkaar heen worden verteld, is dit verwarrend. Het enige wat ze gemeen hebben, is dat ze zich allemaal in Rome afspelen. De stad is dan ook een belangrijke factor in het geheel. Allen weet allerlei facetten van deze stad prachtig vast te leggen. Alleen in Roman Holiday kwam de stad charmanter uit de verf en de luchtige, grappige verhalen lijken dan ook een ode van Allen aan William Wyler.
To Rome with Love is een uiterst charmant plaatje met leuke, vrolijke momenten vol bekende gezichten, maar komt helaas niet in de buurt van Midnight in Paris of Vicky Christina Barcelona. Daarvoor mist de film wat eigengereidheid. Woody Allen zelf zal er waarschijnlijk niet van wakker liggen dat dit project wat minder uit de verf is gekomen. De man maakt steevast een film per jaar en is al druk bezig met het filmen van zijn volgende project. Deze wordt opgenomen in Amerika, waardoor wellicht zijn affaire met Europa ten einde is gekomen. Het is jammer dat hij met een zwakkere noot eindigt, maar dat betekent niet dat de film niet de moeite waard is om te zien. Het is en blijft een Woody Allen-film en dat alleen al staat garant voor interessante dialogen vol humor, verwijzingen en cynisme.
