De leergierige Simon is een stumperig jongetje met donker haar en een rijke fantasie. Al gauw wordt duidelijk dat hij zich nergens echt op zijn plek voelt. Niet bij zijn eenvoudige ouders Karin en Erik, maar ook niet op school. Simon besluit van school te veranderen en ontmoet op het lyceum al snel de Joodse Isak, die net uit Duitsland is gevlucht. Simon blijkt het niet alleen goed met Isak te kunnen vinden. Ook met diens vader Ruben heeft Simon al gauw een betere klik dan met zijn eigen vader. Wanneer de dreiging van de Tweede Wereldoorlog Zweden bereikt, raken Karin en Erik lichtelijk in paniek. Als de levens van Simon en Isak dankzij de oorlog langzaam met elkaar verstrengeld raken, wordt duidelijk waarom.
Simon is gebaseerd op de bestseller Simon van Marianne Fredriksson, één van de favoriete boeken van regisseuse Lisa Ohlin. Het boek gaat over het uitkomen van familiegeheimen en de zoektocht naar je eigen ik in relatie tot een nieuw ontstane realiteit. De film is volgens Ohlin geen regelrechte verfilming van het boek. Fredrikssons ingrediënten vormen de basis voor de verhaallijnen in de film, maar uiteindelijk vertelt de film zijn eigen verhaal.
Het scenario voor de film is geschreven door de Nederlandse Marnie Blok. Zij schreef eerder scenarios voor De Gelukkige Huisvrouw en Jackie. Blok won met het scenario van Simon de MontBlanc Dreibuchpreisse op het filmfestival in Hamburg. Ondanks de gewonnen prijs had er hier en daar nog flink geschrapt kunnen worden. Al ruim voordat het familiegeheim boven tafel komt is al duidelijk wat de inhoud ervan gaat zijn. Duidelijk een gevalletje van het onderschatten van je publiek. De spanningsboog valt hierdoor lange tijd even helemaal weg en dit doet enorm afbreuk aan de film. Vanaf het moment dat de film een tijdsprong maakt weet hij niet meer te overtuigen. Ongeacht de acteerprestaties van Bill Skarsgård, die zich zeker niet hoeft te schamen tegenover zijn getalenteerde vader Stellan Skarsgård en broer Alexander Skarsgård.
Naast deze minpunten zijn er ook een aantal aspecten die wel gelukkig stemmen. Zoals de keus voor de, soms wat schelle, klassieke vioolmuziek. Deze versterkt met name in het begin Simons onbehagen. Jonatan S. Wächter kan gekroond worden tot de ster van de film. Hij speelt het onbehagen van de jonge Simon meesterlijk. Maar ook de donkere dromerige ogen van dit jonge talent zijn zeer geloofwaardig. In combinatie met de muziek en de begeleidende sfeerbeelden, die de kijker laten zien wat Simon visualiseert, is het moeilijk je niet zelf te verliezen in zijn dromen. Daarnaast zijn de keuzes wat betreft mise-en-scène subliem. De woeste natuur en de boerenschuur waarin Simon met zijn ouders een eenvoudig leven leidt, staan haaks op de verzorgde stadsomgeving en de delicate inrichting van het chique appartement waarin Isak woont. Het verduidelijkt het contrast tussen het arbeidersmilieu waar Simon stiekem op neerkijkt en het verfijnde, van hoge cultuur doordrenkte Joodse milieu waar hij eigenlijk toe wil behoren.
Zoals Lisa Ohlin zelf zegt heeft elke familie zijn geheimen en biedt dit universele thema daarom een goede basis. De mooie plaatjes, juiste muziekkeuze en acteerwerk zijn ruim voldoende. Helaas weet dit familiedrama niet van kop tot staart te boeien en blijkt de film in het begin meer potentie te hebben dan hij uiteindelijk waar kan maken.
