Zoals het ijkpunt voor elke maffiafilm The Godfather is, ontkomt elke horrorfilm over haaien niet aan de vergelijking met Jaws. Of de makers het nu leuk vinden of niet. Er zijn sinds de klassieker van Steven Spielberg uit 1975 ettelijke pogingen ondernomen om op het succes ervan voort te borduren. Jaws mocht zich verheugen op drie zeer matige vervolgen. En er werd daarnaast lustig op los gekopieerd met als bekendste voorbeelden Deep Blue Sea, twee deeltjes Open Water en Shark Night. De impact van Jaws was echter nog veel groter, want het leidde tot een hele reeks bizarre en veelal matig watermonsterfilms. Erg veel ruimte voor nieuwe input is er niet meer in het genre. Waarom gedacht werd dat het Australische Bait 3D een goed idee was, is dan ook een raadsel.
Waarschijnlijk dachten de makers nog lekker te kunnen meeliften op het succes van Jaws, dat onlangs nog op Blu-ray verscheen. Een andere logische verklaring is niet te bedenken. Maker Kimble Rendall probeert er voor zijn tweede speelfilm nog een originele setting tegenaan te gooien. De visvijver is dit keer verplaatst van de traditionele open zee naar een enorme supermarkt en aangrenzende parkeergarage. Hoe het water en de naar mensenvlees snakkende haai daar terecht zijn gekomen laat zich ook makkelijk verklaren. In een vluchtig, goedkoop uitziend shot zet een uit het niets opduikende tsunami een Australisch kustplaatsje compleet blank.
Veel tijd wordt er niet verspild aan het introduceren van de overvloed aan tweedimensionale personages die als visvoer geserveerd gaan worden. De supermarkt is de nieuwe werkplek van Josh, een strandwacht die zijn reddingsboei aan de wilgen heeft gehangen nadat zijn beste vriend en toekomstige zwager door een grote witte haai is fijngekauwd. Het heeft geleid tot een breuk met vriendinnetje Tina, die nog net op tijd voor de tsunami met haar nieuwe vriendje in de supermarkt opduikt. Andere hoofdrolspelers zijn twee criminelen die net van plan waren een overval op de winkel te plegen en een politieagent met zijn opstandige dochter en haar vriendje. Daarnaast is er nog een blond stelletje dat wat ligt te rotzooien onder toeziend oog van hun hondje.
Ondanks het feit dat de producent een heel bataljon aan schrijvers heeft laten aanrukken is het schamele budget vooral uitgegeven aan de speciale effecten. Met wisselend resultaat, want de tsunami en de schade die de vloedgolf heeft aangericht, lijken rechtstreeks afkomstig uit een computerspel. Er wordt bovendien veel tijd gerekt door de personages met elkaar te laten bekvechten en van de ene naar de andere reddingsactie te laten vluchten, zonder dat er geld hoeft te worden uitgegeven aan dure digitale trucjes. De haai zelf, die zich door een later uitgelegde reden wel heel snel van garage naar supermarkt weet te verplaatsen, ziet er door het gebruik van animatronics nog best oké uit. Er is duidelijk minder aandacht geweest voor de continuïteit, waardoor personages in luttele seconden van zeiknat kurkdroog worden en verwondingen zich op miraculeuze wijze over met name het gezicht verplaatsen.
De acteurs, van wie je aan hun staat van dienst al wel kunt opmaken wie het wel of niet overleeft, doen niet echt hun best om hun talenten in de strijd te gooien. Dieptepunt is wel de vet aangezette schurkenrol van Dan Wyllie, recentelijk nog te zien in Animal Kingdom. Hoofdrolspeler en voormalig Twilight-sterretje Xavier Samuel doet daarnaast eigenlijk niet veel meer dan met grote verbaasde bruine ogen bovenop de stellagekasten op een wonder hopen.
Er is echter vooral iets ernstigs mis met Rendalls spanningsopbouw en timing. Het lage budget hoeft hiervoor niet het excuus te zijn. Er zijn voorbeelden te over van horrorproducties die weinig te makken hadden, maar toch nagelbijtend spannend waren. Bait 3D, dat te weinig gebruik maakt van de derde dimensie en alle logica tart, wordt nooit eng en de trailer somt eigenlijk al alle hoogtepunten op. Het feit dat je je als kijker nog het meest druk maakt om het lot van het hondje geeft ook al te denken.
