Een dag voor zijn drieëntwintigste verjaardag kwam Jay Moriarity in 2001 tijdens een duikongeval bij de Malediven om het leven. Moriarity was een surfheld die het nieuws haalde toen hij als puber op een bekende Californische surflocatie de legendarische Mavericks-golven bedwong. Vriend en vijand raadden het op jonge leeftijd surfen op deze gevaarlijke plek af, maar Moriarity was onvermurwbaar en stortte zich op een intensief trainingsprogramma. Hij kreeg hulp van buurman en surflegende Frosty Hesson. Ondertussen mocht Jays moeder niet weten waar hij mee bezig was en hing er een ongekende spanning tussen de jongen en zijn beste vriendinnetje Kim.
Waar anderen faalden, kregen bedenkers en producenten Brandon Hooper en Jim Meenaghan van Moriaritys weduwe toestemming om zijn levensverhaal te verfilmen. Ook de echte Frosty zat voorheen niet echt te wachten op een biopic over Jay Moriarity. Kennelijk trok het enthousiasme van Hooper en Meenaghan de direct betrokkenen over de streep, aangevuld met de originele ideeën die het tweetal eropna hield. Voor de regieklus werd L.A. Confidential-maker Curtis Hanson gecontracteerd, die ook nog eens uitgebreid in gesprek ging met Frosty en de weduwe van Moriarity. Hanson werd bovendien bijgestaan door eenmalig Bond-regisseur Michael Apted.
Jays vader is er al lang geleden vandoor gegaan en de jongen heeft het al die tijd moeten zien te rooien met zijn alleenstaande moeder Kristy. Als Frosty zijn buurjongetje op jonge leeftijd uit de oceaan vist, is het eerste contact tussen de twee gelegd. Vervolgens maken we een sprong naar de puberjaren van Jay, waarin hij de ietwat norse Frosty aan zijn kop zeurt om hem alle fijne kneepjes van het planksurfen bij te brengen. Ondertussen verdient Jay wat bij in de lokale pizzatent en afgezien van een tweetal vrienden vindt hij maar weinig aansluiting bij zijn leeftijdsgenoten. De jongen bijt zich zo vast in zijn grote passie, dat hij niet door heeft dat Kim voortdurend om hem heen draait. Jays moeder komt maar met moeite s morgens haar nest uit en heeft haar zaakjes duidelijk niet op orde.
De omstandigheden waarmee Jay zich door zijn tienertijd heen worstelt, worden slechts flinterdun aangezet door scenarist Kario Salem. Naast Jays moeder die nauwelijks verantwoordelijkheid voor haar leven en dat van haar zoon neemt, komt ook de wat merkwaardige gezinssituatie bij huize Frosty er bekaaid vanaf. Er wordt wel getracht uitgebreid in te zoomen op de band tussen Jay en Frosty, maar de scriptschrijver gaat weinig origineel te werk. Al zodra Frosty Jay het leven redt, is zonneklaar dat de oude surfer zich als een surrogaatvader zal gaan opwerpen. Jay raakt compleet gefascineerd door de legende van de Mavericks, waarvan Frosty alle ins en out kent. De band die tussen de twee mannen wordt opgebouwd, is er één van de geijkte horten en stoten. Frosty zet zijn pupil op allerlei stupide opdrachtjes. Het doet sterk denken aan de originele Karate Kid en nog een handjevol andere coming-of-agedramas die draaien om het volgen van je grote droom. Als klap op de vuurpijl krijgt Jay ook nog wat levenslesjes van zijn goeroe mee.
De biopic van Hanson en Apted werd grotendeels opgenomen in de streek in Californië waar de echte Jay Moriarity opgroeide. Ondanks de uitgebreide en uiteenlopende kwaliteiten van de filmmakers wil het maar niet echt van de grond komen. De ervaren Butler is in zijn rol van Frosty duidelijk een maatje te groot voor de relatief onervaren tegenspeler Jonny Weston. De talenten van actrices Shue en Spencer worden onbenut, wat grotendeels te wijten is aan de inperking van hun rollen. Het gebrekkige scenario, waarin blind wordt gestaard op het uitwerken van de band tussen de twee surfhelden, wordt nog enigszins gecompenseerd door de prachtige plaatjes die vooral in de finale worden voorgeschoteld. Het motto van deze biopic, leef zoals Jay deed, slaat door de matige uitwerking echter stuk op de rotsen.
