Mooiboy Matthew McConaughey als aalgladde huurmoordenaar. Moedermoord. Seks. Geweld. Bedrog. En... gefrituurde kippenvleugels? Welkom bij de nieuwe William Friedkin. Chris Smith is een jonge drugsdealer uit een white-trashfamilie, met een groot probleem. Hij heeft een schuld van zesduizend dollar bij de louche Digger Soames. Dan hoort Chris dat zijn onsympathieke moeder net een levensverzekering ter waarde van vijftigduizend dollar heeft afgesloten. In een wanhoopspoging snel rijk te worden, overtuigt Chris zijn vader Ansel van zijn plan een huurmoordenaar in te schakelen om zijn moeder om te leggen. Om de klus te klaren wordt Killer Joe gecontracteerd, een politieagent die bijklust als huurmoordenaar. Als de verzekering uitkeert, blijft er genoeg geld over om Killer Joe te betalen, de schuld bij Digger Soames af te lossen én er zelf misschien nog wat aan over te houden. Er zit echter een addertje onder het gras: mocht er onverhoopt iets misgaan waardoor ze het afgesproken bedrag niet kunnen betalen, dan wil Killer Joe de zus van Chris, Dottie, als betaling...
Killer Joe is een film van Oscarwinnaar William Friedkin, de regisseur van klassiekers The Exorcist en The French Connection, en gebaseerd op een toneelstuk van Tracy Letts, met wie Friedkin eerder samenwerkte voor Bug. Friedkin wil naar eigen zeggen de mythe rond het perfecte Amerikaanse gezin onderuit halen: dat bestaat niet. Wat we in deze film zien ligt volgens de regisseur dichter bij de werkelijkheid van de vele disfunctionele families die Amerika rijk is. Bij het tonen van zijn visie op het Amerikaanse gezinsleven neemt hij bepaald geen blad voor de mond en hij wil zich zodoende niet neerleggen bij de door grote filmstudio's opgelegde beperkingen. Hij vertikt het daarom nog samen te werken met Hollywood en maakt alleen nog onafhankelijke producties. Zijn weigering schikkingen te treffen, en dus ook niet te knippen in Killer Joe, resulteerde in de gevreesde NC-17 rating voor deze film.
De zevenenzeventigjarige regisseur, die er in het verleden niet voor terugdeinsde om een tienermeisje met een kruis te laten masturberen en een priester onder te laten kotsen, mag dan ouder zijn geworden, milder is hij zeker niet. En dat is te zien in Killer Joe. Het is een zieke, verknipte en uiterst duistere film geworden; compromisloos en onvoorspelbaar. Hier geen ronddraaiende hoofden of andere bovennatuurlijke zaken, maar er is wel degelijk horror, al is het van een ander soort. Want het is griezelig om te zien hoe makkelijk Chris besluit zijn moeder te laten omleggen en schokkend hoe snel pa Ansel zich bij het plan aansluit. Een mensenleven is voor deze onbenullen amper tweeduizend dollar waard. Spannend is de film ook, want dat het wandelend vaatje buskruit met de naam Killer Joe ooit gaat ontploffen, lijkt onvermijdelijk. Maar wanneer? En vooral: hoe? Dat laatste zal ik niet verklappen, al geef ik de volgende hint: de eerder genoemde kipdrumsticks spelen een onvergetelijke rol...
De film is bij vlagen erg grappig: Friedkin en Letts verliezen de pikzwarte humor nooit uit het oog. Vooral Thomas Haden Church krijgt regelmatig de lachers op de hand: Ansel is een hilarisch domme droogkloot. Maar ook de rest van de cast zet een prima prestatie neer. Een speciale vermelding verdient Matthew McConaughey, die zijn romantische komedie-imago hier vakkundig van zich afschudt. Om zijn Killer Joe hangt een aura van gekte en geweld, van wie een constante dreiging uitgaat. En dat typeert meteen de hele film: gek, gewelddadig, vol dreiging en zwarte humor. Een film die de meningen ongetwijfeld sterk zal verdelen, maar niemand onberoerd zal laten. Eén ding is in ieder geval zeker: je zult na het zien van Killer Joe nooit meer hetzelfde naar een kipdrumstick kijken.
