Ernest & Célestine is een animatiefilm gebaseerd op de boeken van Gabrielle Vincent. In de jaren tachtig maakte deze in Brussel geboren creatieveling de Ernest & Célestine-verhalen, die ze zowel schreef als illustreerde. Gabrielle Vincent kreeg vele prijzen voor haar werk en overleed in 2000. De Belgische regisseurs van de film, Stéphane Aubier en Vincent Patar, hebben samen met co-regisseur Benjamin Renner getracht dicht bij de originele animatieverhalen van Vincent te blijven. Ernest & Célestine werd al vertoond op het Nederlandse Cinekid festival en won daar zowel de jury- als publieksprijs. Alle reden dus om deze film grootschaliger uit te brengen.
Ernest is een beer die verstoten is door de rest van de beren omdat hij niet, zoals het een beer betaamt, notaris wil worden, maar liever muzikant. Hij leeft geïsoleerd van de rest van de wereld in een huis aan de rand van het bos tussen zijn muziekinstrumenten. Op een dag is hij in de stad om in vuilnisbakken naar voedsel te zoeken, wanneer hij de muis Célestine tegenkomt. Ernest volgt in eerste instantie zijn bereninstinct en wil Célestine opeten, maar deze overtuigt hem ervan om in plaats daarvan bij een snoepwinkel in te breken. De muis en de beer worden echter opgepakt, maar onderweg naar het politiebureau weten Célestine en Ernest zich te bevrijden en te ontsnappen. De dieren worden zo voortvluchtig en tot elkaar veroordeeld. Ondanks de vooroordelen die er bij de muizen en de beren over de ander bestaan, hebben Ernest en Célestine geen andere keus dan beste vrienden te worden.
Ernest & Célestine is een 2D-animatiefilm. De animators zijn op een traditionele manier aan de slag gegaan en mede hierdoor lijkt de film uit een andere tijd te komen. Dat is bedoeld in de positiefst mogelijke zin. De beelden zijn heerlijk romantisch en lijken geheel in aquarel te zijn uitgevoerd. Het gebruik van kleur en licht is prachtig. Vooral de scènes waarin Ernest en Célestine, onderduikend voor zowel de muizen- als de berenpolitie, tijd doorbrengen in de natuur zijn op momenten adembenemend. Het is naast de 3D-animatiefilms uit Hollywood van tegenwoordig een verademing om weer eens een ouderwetse animatiefilm in de bioscoop te zien. En de publieksprijs op het Cinekid festival bewijst dat het ook voor kinderen niet achterhaald, saai of ouderwets aandoet.
Naast visuele aantrekkelijkheid beschikt Ernest & Célestine ook over een solide verhaal. Het eerste wat opvalt, is dat de beren in mensenhuizen leven en mensenkleren dragen, maar dat ook de muizen vele menselijke eigenschappen hebben. Zelfs voor de allerjongsten is de link naar de eigen leefwereld dan snel gemaakt. De film weerhoudt zich ervan om, zoals zoveel kinderfilms, een al te rigide zwart-wit verdeling te maken tussen goed en slecht. Op enkele oppervlakkige types na hebben alle personages hun goede en hun slechte kanten. Boze beer Ernest bijvoorbeeld laat zijn gevoelige kant zien nadat muis Célestine hem van haar oprechtheid weet te overtuigen. Naast de ontroerende gedeeltes kent Ernest & Célestine ook een hoop grappige momenten. De mix is goed gebalanceerd.
Het enige minpuntje is dat het einde misschien wat abrupt komt. De film had er baat bij gehad als er op een wat lager tempo naar het einde toe was gebouwd. De film zou dan nog beter en bevredigender zijn afgerond. Buiten dat is Ernest & Célestine gewoon een heel goede animatiefilm en een mooie ervaring, zowel voor kinderen als hun ouders. Het is goed om te zien dat een met zulke bescheiden middelen gemaakte, charmante animatiefilm de kans krijgt om een groter publiek te bereiken.
