De feestdagen staan weer voor de deur en dat betekent voor veel mensen familiebezoek en veel eten. Er zijn legio films gemaakt over dit soort bijeenkomsten die aan de eettafel om wat voor reden dan ook helemaal uit de hand lopen, en dan voornamelijk komedies. Met Deadfall dient regisseur Ruzowitzky, van het in 2007 voor een Oscar genomineerde Die Fälscher, een heel ander soort film voor de feestdagen op.
Deadfall speelt zich af rond Thanksgiving, een feestdag waarop de familiebanden flink aangehaald dienen te worden. Wat dat betreft hebben de personages een hoop werk te doen. Broer en zus Addison en Liza zijn na het plegen van een roofoveral op de vlucht voor de politie, terwijl bokser Jay net voorwaardelijk vrij is en besluit voor de feestdagen bij zijn ouders langs te gaan en alles uit te praten. Ook iets te bewijzen heeft agente Hanna, die als dochter van de plaatselijke sheriff haar vader maar wat graag trots wil maken.
Met Deadfall probeert Ruzowitzky een familiedrama met een thriller te combineren. Het is een gewaagde combinatie. Wat het verhaal met zijn familie voor alles-boodschap probeert te bereiken is duidelijk. De personages zijn echter te stereotiep om die boodschap aan te laten komen. De verwikkelingen van de diverse personages zijn daarvoor te standaard en voorspelbaar. Natuurlijk is Jay eigenlijk een goede, en vooral verkeerd begrepen jongen, en uiteraard is Hanna de waardering van haar vader meer dan waard. De acteurs worden ook niet geholpen door de platte dialogen. Die zijn kleverig sentimenteel in de scènes met Jay en zijn familie, en platvloers en gevuld met lachwekkend machismo in die met Hanna en haar mannelijke collegas.
Ook als thriller overtuigt Deadfall niet, ondanks de hoeveelheid bloed die er vloeit. Als de jacht op Addison wordt geopend komt het verhaal met een aantal actiescènes sporadisch tot leven. De spanning blijft echter uit; door de voorspelbaarheid ben je als kijker de politie steeds een stap voor, en daarbij zijn de agenten ook nog eens zo dom dat ze Addison zelfs op eigen terrein niet bij kunnen houden. Zelf lijken ze het ook niet heel erg serieus te nemen, liever houden ze zich bezig met het in de zeik nemen van Hanna.
Ondanks de grote namen in de cast weet alleen Eric Bana een interessante rol neer te zetten. Zijn Addison is tegelijkertijd charmant en levensgevaarlijk, en Bana heeft duidelijk plezier in de rol. Eigenlijk worden alleen in Addisons karakter de twee genres geloofwaardig uitgebalanceerd. Addisons agressieve gedrag komt voort uit een net zo gewelddadige jeugd, en hij sleept zijn zus Liza naar eigen zeggen uit liefde daarin mee. Als het script zich meer op die disfunctionele familieband had gericht, had Deadfall de diepgang kunnen bereiken die het voor ogen had.
