Teds grote droom is om een echte archeoloog te worden. Al sinds zijn kindertijd graaft hij naar schatten in de tuin van zijn oma. De dromerige Ted groeit op tot bouwvakker. Op de bouwplaats zet hij de boel op stelten als hij zich weer eens op een belangrijke archeologische vindplaats waant. Elke gevonden schat brengt hij naar een professor in de buurt. Wanneer door een verwarring niet de professor, maar Ted op expeditie naar Peru gaat, kan voor hem eindelijk het echte avontuur beginnen. Zal het Ted lukken om de Verloren Stad van de Incas te redden van een groep gemene schatzoekers?
Ted & de Schat van de Mummie draait in 3D in de bioscoop. Hoewel de animatie van redelijke kwaliteit is, is de toevoeging van 3D waardeloos. Al in een van de eerste scènes is te zien hoe een helikopter zand doet opstuiven. Dikke bruine klonten zweven rond de helikopter alsof het de eerste schetsen op het storyboard betreft. Daarnaast lijkt een groot deel van de film gewoon 2D, dat zonder 3D-bril best te bekijken is. Waarom Enrique Gato hiermee denkt te kunnen concurreren op internationaal niveau is dan ook een raadsel.
De film bevat een aantal verwijzingen naar films en bekende personen. Het personage Ted is bijvoorbeeld ontstaan als parodie op Indiana Jones. De verwijzingen zijn vooral voor volwassenen herkenbaar. Zo lijkt Sara bijvoorbeeld erg op Lara Croft. Inclusief kort broekje, wespentaille en enorme boezem die bijna uit haar tanktop puilt. Niet echt toepasselijk voor een kinderfilm, wellicht wel leuk voor de vaders die met hun kids mee naar de bioscoop gaan.
De grapjes in de film zijn misschien iets te volwassen. Ze komen niet echt aan bij het jonge publiek. Freddy de Peruaanse gids, die de meest nutteloze rotzooi die hij aan de binnenkant van zijn jas heeft bevestigd, probeert te verkopen, kan dan ook op weinig gelach rekenen. Wat jammer is want Jandino weet het personage met zijn stem echt tot leven te brengen. Wel goed valt de verwijzing naar Justin Bieber. Het hondje van Ted heet namelijk Bieber omdat hij meteen begint te dansen wanneer hij Biebermuziek hoort. Als dan ook nog een liedje van One Direction de zaal in knalt is voor de vrouwelijke kijkertjes het feest compleet. Ook de niet-sprekende papegaai Belzoni valt in de smaak. Om zijn spraakgebrek te compenseren steekt hij steeds houten bordjes met grappige teksten in de lucht.
De animatiefilm doet een aardige poging tot vermaak, maar blijft wat oppervlakkig en wordt helaas nooit echt spannend. Ook de natte tosti die zichzelf enorm fantastisch vindt omdat hij beroemd archeoloog is, maar daadwerkelijk een gemene schurk blijkt te zijn, is allesbehalve angstaanjagend. Maar papegaai Belzoni en hondje Bieber hebben de lachers op hun hand en weten zo de aandacht van de kijker toch vast te houden.
