Een man met een jongere vrouw is niets bijzonders, maar een vrouw met een jongere man is schijnbaar interessant genoeg om er een film mee te vullen. In het verleden leverde dit gegeven al diverse filmtitels op (met The Graduate als bekendste voorbeeld), dus om het anno 2013 nog als enigszins spraakmakend te kunnen presenteren, dien je er een zekere draai aan te geven. En dus vertelt Two Mothers het verhaal van twee hartsvriendinnen die zich in een affaire storten met elkaars zoons, die uiteraard ook elkaars beste vrienden zijn. Een plot dat opvallend veel gelijkenissen vertoont met dat van een komische sketch van The Lonely Island, maar in dit geval geheel serieus gebracht wordt.
Die serieuze toon blijkt vooral in het eerste halfuur lastig te rijmen met het lichtelijk absurde uitgangspunt, want de film wringt zich in allerlei nauwe bochten om de affaires enigszins geloofwaardig neer te zetten. Two Mothers doet dan ook meer dan eens denken aan een doktersromannetje, al was het maar omdat de twee moeders allebei een affaire aangaan omdat ze simpelweg niet veel beters te doen hebben. Het leven van het centrale viertal, wonend in een niet nader genoemd Australisch kustplaatsje, lijkt immers vooral te bestaan uit zwemmen, surfen, zonnebaden en na afloop op het balkon nog wat drankjes drinken.
Wat in die dagelijkse gang van zaken opvalt, is dat beide zoons er geen enkele moeite mee lijken te hebben constant met hun moeders op te trekken. Eenieder die ooit tiener is geweest, weet echter dat de meeste mensen op die leeftijd zo min mogelijk met hun ouders te maken willen hebben. Ook de band tussen beide moeders wordt net te dik aangezet. Het is niet ongewoon dat twee vrouwen hun hele leven goed met elkaar bevriend zijn en dat deze vriendschap vervolgens overslaat op hun kinderen, maar Two Mothers voert dit gegeven net te ver door: behalve hartsvriendinnen zijn de twee ook buren en collegas. Maar wat ontbreekt zijn de eenvoudige momenten waaruit hun diepgewortelde vriendschap is af te zien: een leuk gesprek of een mooie anekdote over iets uit hun verleden. Vrijwel alles wat de twee met elkaar bespreken, is plotgerelateerde informatie.
Het spreekt voor zich dat de vriendschappen tussen de moeders en zoons door hun affaires lichtelijk onder druk komen te staan, maar opvallend genoeg weten alle betrokkenen behoorlijk goed met de situatie om te gaan. Door die ratio is het overgrote deel van de film verstoken van conflict en blijven verrassingen uit. Jammer, want een met taboes omgeven onderwerp als dit zou genoeg moeten zijn voor een stevige portie boeiend drama. Het is echter in het latere deel van de film, juist op het punt dat hij te lang door lijkt te gaan, dat de consequenties van al het voorgaande zich openbaren. Met dit sterke laatste kwartier weet de film toch nog bijna een voldoende te behalen, maar het laat vooral zien hoe de rest had moeten zijn.
