Disconnect is de eerste lange speelfilm van regisseur Henry Alex Rubin, die eerder de documentaires Who is Henry Jaglom? (over de gelijknamige regisseur) en Murderball (over een groep paralympische sporters) uitbracht. Rubin maakt een grote vervolgstap met Disconnect, een ambitieuze film die een groots thema aankaart: de plek van menselijke relaties binnen de digitale wereld.
Disconnect is een mozaïekfilm met drie verhaallijnen waarbinnen een hele rits personages voorbijkomt. De eerste verhaallijn gaat over een goedbetaalde, drukke advocaat die verkleefd is aan zijn telefoon. Omdat hij constant met zijn werk bezig is en altijd bereikbaar moet zijn, verliest hij de band met zijn gezin en merkt hij niet dat zijn zoontje depressief is. Het zoontje probeert zelfmoord te plegen nadat twee klasgenootjes hem met behulp van een vals Facebook-profiel verleiden een naaktfoto van zichzelf te sturen, en deze vervolgens de hele school rondsturen.
De vader van een van de daders die de foto rondstuurt is betrokken bij de tweede verhaallijn; hij is een ex-politieagent die cybercriminelen opspoort. Een echtpaar dat na de dood van hun baby uit elkaar is gegroeid, schakelt hem in wanneer er plotseling veel geld van hun rekeningen verdwijnt. Bij bestudering van de harde schijf komt niet alleen de dader bovendrijven maar ook het feit dat de vrouw online een verhouding met hem heeft.
De derde verhaallijn betreft een journaliste die besluit een reportage te maken over minderjarige daklozen die worden geronseld om webcamwerk te doen. Zij gaat echter te veel voelen voor de jongen die haar, nadat zij zijn vertrouwen wint, alles vertelt. Hierdoor komt zij in de problemen en verliest zij haar baan.
Het vreemde aan de opbouw van Disconnect is dat alleen de eerste twee verhaallijnen verweven zijn en uitmonden in een gezamenlijke climax, die zeer de moeite waard is. De ontknoping van de derde verhaallijn, die volledig op zichzelf staat, is echter zeer matig en voelt overbodig aan. De tijd die in deze verhaallijn geïnvesteerd wordt, had misschien beter aan meer personageverdieping bij de andere verhaallijnen ten goede kunnen komen. We komen bij de meeste personages namelijk niet tot het inzicht waarom zij handelen zoals ze doen. Hierdoor is het soms lastig om empathie of begrip voor hen op te brengen.
Naast deze opmerkelijke keus in het narratief is de film technisch goed verzorgd. Het oog voor detail van de documentairemaker komt duidelijk naar voren: op de juiste momenten de close-up, op de juiste momenten opbouwende muziek, etc. Toch kan dit niet verbloemen dat de gekozen thematiek inhoudelijk veel beter uitgewerkt had kunnen worden. Het gegeven van de digitale wereld en menselijke verhoudingen daarin is erg interessant, maar de extremen die in deze film opgezocht worden, kunnen ook bestaan in een analoge omgeving. Minderjarige sekswerkers, pesten, zelfmoord, verwaarlozing van het gezin door het werk. Al deze dingen bestonden ook toen er nog geen internet en mobiele telefoons waren. Disconnect is dan ook geen originele, vernieuwende film, maar slechts een film die een beproefd concept in een nieuw jasje steekt.
Lees ook het interview met regisseur Henry Alex Rubin.
