Man of Steel vertelt de ontstaansgeschiedenis van Superman. Van de geboorte van Kal-El tot aan het moment dat hij als Clark Kent aan de slag gaat als journalist bij de Daily Planet. Kal-El wordt door zijn ouders naar aarde gestuurd omdat hun eigen planeet Krypton op het punt staat vernietigd te worden. Drieëndertig jaar later wordt hij gevonden door generaal Zod, die besluit de aarde te willen veranderen in een nieuw Krypton. Maar Clark Kent weigert hem te helpen een nieuw koninkrijk op te bouwen en besluit de mens van zijn ondergang te redden. Een belangrijke gebeurtenis in het leven van Clark Kent, die zal leiden tot de geboorte van een superheld.
Doordat Man of Steel het ontstaan van Superman toont, is de film interessant en begrijpelijk voor iedereen die niet met de comics bekend is. De flashbacks naar de jongere versies van Clark Kent zorgen voor extra binding met het hoofdpersonage. De beide acteurs die de jongere versies van Clark Kent spelen weten de gevoelige snaar te raken. Ze laten de worsteling zien van de jonge Clark Kent die zijn overprikkelde zintuigen en zijn extreme kracht moet leren beheersen.
Hoewel de rol van Superman al vaak vertolkt is, is de geliefdste en bekendste vertolking toch wel van Christopher Reeve geweest. Henry Cavill doet hier zowel qua looks als uitstraling zeker niet voor onder. Online circuleren inmiddels al afbeeldingen waarin de grote uiterlijke gelijkenis tussen Cavill en Reeve overduidelijk zichtbaar is. Cavill weet de held zeer bescheiden maar, mede dankzij zijn enorm gespierde torso, toch imponerend neer te zetten. Henry Cavill als de nieuwe Superman is daarom briljant gecast en zal zowel het mannelijk als het vrouwelijk publiek weten te verblijden.
Amy Adams als Lois Lane is daarentegen een stuk minder overtuigend. Haar teksten zijn soms scherp, maar in plaats van een lekker bijdehante, haast venijnige Lois Lane zien we vooral de lieflijke, onschuldige Amy Adams. Ze zingt er nog net niet bij zoals in Enchanted. Haar bijdrage is doodzonde, want de makers hebben de relatie tussen Lois Lane en Clark Kent wel een frisse nieuwe invalshoek weten mee te geven.
Amy Adams is niet het enige gebrek. Man of Steel is vrij chauvinistisch. Superman heeft de missie om de hele wereld te beschermen, maar hem wordt uitsluitend gevraagd of hij de veiligheid van Amerika kan garanderen. Waarop zijn antwoord iets in de trant is van: Amerikaanser dan ik kun je het niet krijgen. Verder is de film overdreven in zijn verwoesting en geweld. De gevechten veroorzaken zon ravage dat het vallen van doden en gewonden heel aannemelijk is. Dat blijft natuurlijk buiten beeld, maar zoveel nevenschade past niet bij een superheld die elk mensenleven redden wil. De manier waarop mensen door de straten rennen op de vlucht voor neervallende gebouwen, lijkt bijna een stille verwijzing naar 11 september. Het is teleurstellend dat je soms het gevoel hebt eerder naar één van de Expendables te kijken dan naar een stripheld.
Man of Steel is uitsluitend in 3D te zien in Nederlandse bioscopen, maar je kunt je afvragen waarom. In het begin is het camerawerk soms wat schokkerig en vooral in 3D is dit nogal misselijkmakend. Daarnaast voegt 3D het merendeel van de film weinig bijzonders toe. Pas tegen het eind wanneer de camera als het ware op Supermans cape geplakt zit en je met hem meevliegt tussen de gebouwen door is het 3D-effect ineens echt spectaculair. Maar om hier nu ruim twee uur voor ongemakkelijk met die 3D-bril op je neus te moeten zitten, is het gewoonweg niet waard. Los daarvan is Man of Steel een verfrissende versie met fijne opzwepende filmmuziek, prima special effects en een fantastische Superman die zeker een vervolg verdient.
