Lady Gaga en Elton John mogen op het podium de meest opvallende creaties hebben gedragen, ze keken het kunstje af bij Liberace, de originele flamboyante ster die Las Vegas met zijn supersnelle pianospel, charisma en extravagantie op zijn kop zette. In Behind the Candelabra krijgen we een glimp te zien van het leven achter die schitterende façade.
De jonge Scott Thorson is een jonge naïeve biseksuele man, die in de jaren zeventig wordt voorgesteld aan Liberace, oftewel Lee voor zijn vrienden. Lee laat direct zijn oog vallen op Scott en wil hem veroveren. Hij nodigt hem uit om zijn huis te zien, een over-de- top-paleis met de ene kamer nog overdadiger dan de andere. Scott vertelt tijdens zijn rondleiding over zijn rotjeugd van pleeggezinnen en Lee stelt zich op als een vaderfiguur. Even later zitten ze samen champagne te drinken in het bubbelbad en belanden ze in bed.
De daaropvolgende jaren zijn Lee en Scott onafscheidelijk. Lee zorgt voor Scott en geeft hem alles wat hij wil. Auto's, geld, de meest luxe levensstijl; het hoort er allemaal bij. Scott doet op zijn beurt alles wat Lee van hem verwacht. Hij draaft op als chauffeur in zijn showbizz-act en laat zich zelfs door een plastisch chirurg onder handen nemen, om meer te lijken op een jeugdige versie van Lee. Hoewel Lee altijd zegt dat je nooit genoeg kan hebben van het goede, blijkt dit in de praktijk niet te kloppen. Thorson begint met het snuiven van coke, en de relatie wordt steeds ijziger.
Behind the Candelabra, gebaseerd op de gelijknamige memoires van Thorson, is een ware tour de force van de twee hoofdrolspelers. Zowel Michael Douglas als Matt Damon kruipen helemaal in de huid van hun personage. Ook de liefdesscènes tussen de twee zijn compleet naturel en vol passie. Hoewel Damon een geweldige prestatie levert, is hij wel eigenlijk te oud voor de rol. In werkelijkheid was Thorson nog maar 17 jaar toen hij met Liberace een verhouding kreeg. Damon komt er net mee weg omdat hij de naïviteit die met de jonge leeftijd gepaard gaat zo overtuigend weet te brengen, maar een jongere Matt (denk Good Will Hunting) was eigenlijk passender geweest.
Douglas is echter in elk opzicht fenomenaal. Liberace was een complex karakter, dat zijn imago wilde leven, ondanks dat dit haaks stond op zijn eigen leven. Zijn seksualiteit hield hij angstvallig geheim voor het publiek, terwijl het niemand op zijn zachtst gezegd zou hebben verbaasd dat de flamboyante Mr Showmanship op mannen (of liever gezegd jongens) viel. Het was makkelijk geweest om Liberace neer te zetten als een typetje, alle maniertjes en oneliners van de ster lenen zich daar immers perfect voor. Maar Douglas slaagt erin de meerdere kanten 'achter de kandelaar' van Liberace te laten zien. We zien de hardwerkende showman, een kwetsbare man op leeftijd die begeerlijk wil blijven, iemand die de liefde van zijn leven heeft ontmoet en daar weer op uitgekeken raakt en de manier waarop hij zijn charisma gebruikt om mensen te manipuleren en zijn zin door te drijven. Douglas weet al deze facetten van dit intrigerende personage neer te zetten. Ook de podiumkunsten van Liberace maakt hij zich zo eigen, dat je soms vergeet dat je naar een film kijkt in plaats van een oude clip van Liberace zelf.
De film van de grond krijgen, heeft nogal wat jaren geduurd. Regisseur Soderbergh en scriptschrijver LaGravenese wisten gek genoeg het budget niet bij de filmstudio's bij elkaar te sprokkelen, ondanks de verbondenheid van Damon en Douglas aan het project. Of de studio's het te riskant vonden om deze film te maken, vanwege het hoge gay gehalte, is niet hardop gezegd. Soderbergh deed het bij de persconferentie in Cannes af met de verklaring dat ze in Hollywood meer bezig waren met het maken van films met een blockbuster-potentie. Daarom besloot hij met HBO in zee te gaan, waardoor de film in Amerika op televisie in première ging. In Europa ging Behind the Candelabra op het Cannes Filmfestival in première, en draait hij wel gewoon in de bioscoop, zoals hoort bij een film als deze. Op het grote doek is van het tamelijk kleine budget van 35 miljoen dollar namelijk weinig te merken. Alles van begin tot eind oogt spectaculair, met name de manier waarop Soderbergh de showscènes heeft gefilmd. Het had een grote Oscarwinnaar kunnen zijn (Douglas was zonder enige twijfel een favoriet geweest voor beste acteur), maar hij zal het nu moeten doen met Emmy-goud.
Soderbergh heeft helaas aangekondigd dat Behind the Candelabra zijn laatste film zal zijn. Hopelijk komt hij hierop terug, maar zo niet, dan heeft hij met deze absoluut een prachtige afsluiter van een imposant oeuvre afgeleverd.
