God, of wie daarboven dan ook de regie voert, heeft voor een verscheurd Uruguyaans gezinnetje een duidelijke, maar vooral natte boodschap achtergelaten. In het troosteloze vakantieoord waar Alberto en zijn twee kids het met elkaar moeten zien te rooien, is geen flikker te doen en komt de regen met bakken uit de hemel. Het zwembad lijkt de enige potentiële uitvalsbasis maar is tot overmaat van ramp ontoegankelijk geworden door alle hoosbuien. Er is niet eens een televisie in het kleine huisje, dus dat wordt flink afkicken voor pubers Lucía en Federico. En palief Alberto had zich na een problematische scheiding nog wel zo voorgenomen om lekker veel quality time met zijn kroost door te brengen. Hij dacht dat dit met wat spelletjes en een vakantie in een - in de folders - zonovergoten bungalowpark vast goed zou komen. Alberto probeert er het beste van te maken, maar de muren komen al snel op het drietal af.
Gezien het uitgangspunt zou je denken dat het Zuid-Amerikaanse drama Tanta Agua (wat zich toepasselijk laat vertalen als Zo Veel Water) van de conflicten tussen alle gezinsleden aan elkaar hangt. Verrassend genoeg is dit niet de basis waarop de interactie tussen de personages zich ontwikkelt, maar komt het vooral neer op de relatie tussen vader en zijn nageslacht. Broer en zus kibbelen wel wat in het vakantiehuisje, maar gaan grotendeels hun eigen weg. Pa Alberto probeert zijn kinderen zo veel mogelijk te vermaken, en Lucía en Federico zijn zelfs bereid om er een heel eind in mee te gaan. Vooral de wil van de oudste, dochter Lucía, leidt tot conflicten. Pogingen van het tienermeisje om zich nog een beetje te vermaken worden door haar vader aanvankelijk zo veel mogelijk geblokkeerd.
Toch heeft Alberto een zwakke inborst, of voelt hij dat hij wat goed heeft te maken. Dit zorgt ervoor dat hij vaak toch overstag gaat. Alberto heeft sinds het vertrek van zijn kinderen na de scheiding geen flauw idee wat er in hun hoofden omgaat. Lucía raakt verkikkerd op een stoere jongen in het park, die eigenlijk alleen maar met haar aanpapt om contact te krijgen met Luciás vriendinnetje. Federico houdt zich met veel simpeler zaken bezig, is nog niet erg aan het puberen en hangt een beetje rond met een buurjongen. Het ontgaat vader Alberto haast compleet, omdat hij zijn ego probeert op te krikken door het met een blonde, voor hem veel te mooie vrouw aan te leggen. Het gezin leeft, zelfs binnen de omheiningen van een vakantiepark, compleet langs elkaar heen, wat leidt tot miscommunicatie en misverstanden.
Tanta Agua is geschreven en geregisseerd door het duo Ana Guevara en Leticia Jorge; twee debutanten die uitstekend passen in de ontwikkeling van de moderne Zuid-Amerikaanse cinema. Bij Uruguay denk je niet gelijk aan een filmindustrie. Toch komen er de laatste jaren sterke producties uit Montevideo en omstreken die steeds meer een vrijgevochten karakter krijgen. Tanta Agua mist mede door de vrij vlakke thematiek en gebalanceerde personages de duidelijk tijdsgeest uit het werk van Pablo Stoll en Juan Pablo Rebella. Het is echter een amusant en bij vlagen sneu relaas over familieleden die de onderlinge vervreemding en immense verveling moeten zien te doorbreken.
