Bij fans van spionagethrillers zal de naam Jack Ryan ongetwijfeld een belletje doen rinkelen. Schrijver Tom Clancy gebruikte het personage in een groot aantal van zijn boeken, waar onderhoudende verfilmingen als The Hunt for Red October, Patriot Games en The Sum of All Fears uit ontsproten. De makers van het nieuwe Jack Ryan: Shadow Recruit lijken niet te hebben begrepen dat de kwaliteit van die films voortkwam uit Clancys verhalen en niet uit het personage zelf.
De poging om met Ryan een nieuwe franchise te starten, die verder niets met de boeken te maken heeft, lijkt meteen te mislukken. Je zou verwachten dat er wel wat moeite gedaan zou worden om vernieuwend te werk te gaan, maar dat blijkt vies tegen te vallen. In de eerste minuten zien we hoe Ryan (nu gespeeld door Chris Pine) na de aanslagen van 11 september omslaat naar een raspatriot. Hij raakt vervolgens gewond in Afghanistan, moet rehabiliteren en wordt dan al snel gerekruteerd door de CIA. Om het verhaal nog iets meer naar het heden toe te halen draait het plot om een dreigende financiële crisis, alleen dan niet met Amerika als schuldige maar - jawel - Russisch geboefte dat de wereld wil domineren. Shadow Recruit blijkt verre van een verfrissende, moderne interpretatie van Clancys verhalen te zijn. Oubollig is het, en dan rammelt het verhaal ook nog eens aan alle kanten.
Aanvankelijk lijkt regisseur Kenneth Branagh - die hier zelf de rol van Russische schurk op zich neemt - nog moeite te doen om Ryan af te schilderen als een groentje dat zijn weg in de spionagewereld nog niet zo goed weet, maar zodra er actie moet komen, schuift hij dat doodleuk terzijde. Dan scheurt de beginner opeens rond alsof hij Moskou als zijn broekzak kent en weet hij op een gewiekste manier in te breken in een zwaarbeveiligd gebouw. Of nou ja, gewiekst, de Russen die hij tegenover zich krijgt zijn sowieso niet erg snugger. Ze geven zichzelf weg door bijvoorbeeld fotos om aanslagen mee te plannen online te zetten of doordat de natte verf op een overgespoten busje uitloopt.
Lachwekkend is het af en toe hoe de makers de intelligentie van het publiek onderschatten. Zeker in een spionagethriller zou je verrassende wendingen of diepere intriges mogen verwachten, of op zijn minst een verhaal dat van begin tot eind geloofwaardig is uitgewerkt. Een hoog tempo heeft Shadow Recruit wel, maar met het verhaal is te gemakzuchtig omgegaan. Laten we hopen dat de volgende film met Jack Ryan, als die er ooit komt, gewoon een verfilming van een Clancy-boek wordt.
