Je ziet het wel eens voorbij komen, iemand die trots uitlegt hoe hij zo succesvol is geworden: als je ergens echt in gelooft, als je iets maar graag genoeg wil, kun je het bereiken. De hoofdpersoon in Metro Manila kan daar niet bepaald over mee praten. Hard werken op het Filipijnse boerenland levert zo weinig op dat Oscars vrouw en twee kinderen bijna verhongeren, en dan wordt de verkoopprijs van rijst ook nog eens drastisch omlaag gehaald. Dan maar naar geluk zoeken in de grote stad, alle kansen aangrijpen die er zijn. Maar ook in Manila zit Oscar met zijn handen in het haar.
Echt streetwise is de rijstboer ook niet. Wanneer een vreemde hem te hulp lijkt te schieten met het zoeken naar een woning, gaat Oscar er dankbaar op in, om niet veel later uit het appartement gezet te worden met een smak geld minder. En als hij dan eindelijk een baan heeft gevonden om zijn gezinnetje te voeden en zijn dochter naar de tandarts te kunnen brengen, blijkt hij uitbetaald te krijgen in droog brood.
Het eerste half uur van Metro Manila is een opeenstapeling van ellende. Pijnlijk realistisch neergezet, maar zo uitzichtloos en deprimerend dat je er geen volle film naar zou willen kijken. Nadat Oscars zwangere vrouw een baantje heeft aangenomen in een troosteloze dansclub is de maat wel vol, maar dan begint de film gelukkig om te slaan. Ook Oscar vindt werk, bij een bedrijf dat met pantserwagens grote geldbedragen vervoert tussen rijkaards. Een riskante bezigheid. Terwijl het gezinsdrama op de achtergrond blijft meespelen beginnen er steeds meer actie- en thrillerelementen naar voren te komen. Het is niet alleen het werk dat gevaarlijk is, maar mogelijk ook de nieuwe collegas.
Omdat hij en zijn gezin toch moeten zien te overleven, neemt Oscar steeds grotere risicos. De actiescènes in Metro Manila worden daarmee extra indringend. De gevaren die bij Oscars werk komen kijken, zijn dankzij de eerste helft van de film meer invoelbaar, en dus spannender doordat je weet wat er voor de hoofdpersoon op het spel staat. Sterk acteerwerk, vooral van hoofdrolspeler Jake Macapagal, draagt daar verder aan bij.
Zoals de bejubelde regisseur Brillante Mendoza al meerdere malen deed, laat de Brit Sean Ellis zien hoe de rotte Filipijnse maatschappij mensen volledig klem kan zetten. Met zijn derde speelfilm toont hij op een overtuigende manier hoe ver je moet kunnen en durven afdalen om uit de problemen te komen. Of erger nog: om überhaupt een kans te krijgen op een beter leven. Metro Manila is een mistroostige maar meeslepende blik op een verloederde maatschappij, een beklemmende thriller, en met name een aangrijpend verhaal over onvoorwaardelijke liefde.
