"Met een advocate, een echtgenote en een stel goeie tieten vormen we een killermachine," dat is althans de insteek van het wraakplan dat de door liefde teleurgestelde juriste Carly en haar twee medegedupeerden opzetten. De drie dames worden namelijk door dezelfde man voor het lapje gehouden. De chaotische neuroot Kate is met de klootzak getrouwd, Carly dacht dat ze gezellig en vooral exclusief met hem aan het daten was en de veel jongere Amber is er blijkbaar alleen voor de seks en het mooie plaatje. De drie dames komen er bij toeval achter dat ze alle drie het slachtoffer zijn van de op hol geslagen seksdrive van het zelfverzekerde zakenmannetje Mark. Hun wraak zou zoet moeten zijn, maar in de uitwerking van Nick Cassavetes' The Other Woman is deze vooral bitter en ingegeven door frustraties.
Verder dan wat gerommel met hormonensapjes, laxeermiddelen en shampoo komt het trio eigenlijk niet. En vage zaakjes op de Bahama's waar we eigenlijk helemaal niets van kunnen begrijpen omdat het er in de finale in een moordend tempo doorheen wordt gejast. Cassavetes investeert veel tijd in de kennismaking en opbloeiende vriendschap tussen advocate Carly en de bedonderde echtgenote Kate. Bij wijze van ludieke verrassing en gekleed in een sexy outfit besluit Carly haar vriendje op te zoeken, maar stuit op een onaangename ontdekking als blijkt dat meneer al een vrouw thuis heeft zitten. Kate dringt zich op aan de maîtresse van haar vent en ontwikkelt samen met haar een godsgruwelijke hekel aan de schuinsmarcheerder. Het wordt er alleen maar erger op als de vrouwen ontdekken dat Mark er ook nog een blonde stoot op nahoudt.
Fans van (de ronde vormen van) Kate Upton moeten lang wachten voor het blonde badpakmodel, zoals het betaamt in witte bikini en in slow motion, haar opwachting maakt in The Other Woman. Haar wulpse personage hangt er vervolgens ook maar een beetje bij. Haar oudere concurrentes/partners in crime hebben ondertussen al heel wat met elkaar beleefd. Het personage van Leslie Mann begint al snel op de zenuwen te werken. Deze Kate heeft kennelijk haar hele eigen leven opgegeven om bij de man van haar dromen te kunnen zijn. Een carrière heeft er dan ook niet in gezeten, al vraag je je af of Kate er met haar IQ en wispelturige gedrag wel geschikt voor is. Mann laat niet het charmante werk zien die ze wel demonstreerde in de Judd Apatow-komedies. De actrice wringt zich in de meest onmogelijke bochten om leuk te zijn, maar juist als de boel wat serieuzer wordt, begint Kate pas grappig te worden. Tot die tijd moet ze zich door veel flauwigheden heen worstelen met dieptepunten als digitale hondenstront en idiote dronken buien.
Het duurt niet lang voor de drie musketiers op dezelfde golflengte zitten. De jaloezie waarmee de jongste wordt bekeken wordt al snel uitgevlakt. De drie dames vertegenwoordigen verstand, gevoel en seks, maar met deze verschillen wordt te weinig gedaan. Het gevolg is dat The Other Woman weliswaar amusant, maar op momenten ook tenenkrommend is. Vooral met de slapstickhumor slaan Cassavetes en zijn team de plank regelmatig mis. De lichtdramatische komedie mist boven alles venijn. De gekrenkte dames van The First Wives Club pakten het toch een stukje grondiger aan.
