Het leven van een veertiger is niet altijd zo simpel als het lijkt. Schrijver Xavier denkt in elk geval dat zijn leeftijd en de complexiteit van zijn leven rechtevenredig met elkaar verbonden zijn. Als zijn vrouw de benen neemt en haar heil zoekt bij een rijke Amerikaan, staat Xaviers leven ineens op zijn kop. Ze neemt namelijk hun twee kinderen mee. Zo komt hij terecht in Chinatown in New York, dat misschien wel net zo chaotisch is als hijzelf. Daar moet hij zich een weg zien te banen door zijn scheiding, zijn emigratie en de strenge Amerikaanse wetgeving. Gelukkig kan hij altijd rekenen op de steun van zijn vriendinnen.
Na LAuberge Espagnole en Les Poupées Russes komt Cédric Klapisch na bijna tien jaar met Casse-tête Chinois, het derde en laatste deel van de trilogie. Hoewel in de film meerdere keren verwezen wordt naar de eerdere avonturen van de vrienden, is dit laatste deel prima op zichzelf te bekijken. Alle personages worden opnieuw geïntroduceerd en de innerlijke gedachten van Xavier, die voor de kijker hardop te horen zijn, laten vrijwel niets aan de verbeelding over.
Juist de manier waarop Xavier het publiek lijkt toe te spreken maakt de film zowel persoonlijk als grappig. Hij heeft zijn complexe leven weliswaar aan zichzelf te danken (met zoveel vrouwen in je leven die je tevreden moet houden maak je het jezelf als man niet bepaald eenvoudig), maar toch is het moeilijk om niet met Xavier mee te leven. Zijn intenties zijn namelijk goed. Zijn gecompliceerde leven brengt hem in vreemde maar meestal wel geloofwaardige situaties. Dat Xavier daarnaast ook gesprekken heeft met een aantal grote filosofen die zomaar bij hem langskomen mag dan iets overtrokken en te overduidelijk grappig bedoeld zijn, maar daardoor zeker niet minder komisch. Bovendien geven ze met hun wijze uitspraken ook een soort van diepgang mee.
Het verhaal van Casse-tête Chinois lijkt vooral komisch en luchtig, maar er sijpelt toch een soort van serieuze midlifecrisis door. Als veertiger wordt het tijd om die jeugdige bravoure eens los te laten en goed na te denken over waar je staat in het leven. Is dat waar je wilt zijn en vooral ook met wie je wilt zijn? Wat is belangrijk en welke dingen kun je als veertiger echt niet meer doen? Op al deze vragen zoekt Xavier, niet alleen voor zichzelf, stiekem een antwoord.
De hele film zit vol met verrassende elementen. Zo ook de locatiekeuze. New York lijkt namelijk een makkelijk gekozen decor voor een film, want deze stad doet het altijd goed op beeld. Het knappe van Cédric Klapisch is dat hij niet de meest voor de hand liggende en mooiste stukjes van New York heeft gekozen. Maar dankzij de vrolijke ontspannen muziek en de vaak hilarische scènes weet hij ook deze minder florissante kant van New York op zijn best te belichten.
Casse-tête Chinois is een vrolijke, luchtige film over stiekem best een serieus onderwerp. Met zijn levendige muziek, verrassende elementen en prettig tempo zal de film voor sommigen een langverwacht en fijn weerzien zijn met Xavier en zijn vrienden en anderen nieuwsgierig maken naar de eerste twee delen.
