Velen zullen wel eens een onenightstand hebben gehad. Soms een leuk avontuurtje, een andere keer een pijnlijke herinnering. Maar wat als je door een speling van het lot gedwongen wordt om ook de dag erna samen door te brengen?
Het zit Megan even niet mee. Ze woont noodgedwongen bij een vriendin die haar liever kwijt dan rijk is, ze heeft geen werk en sinds haar laatste relatie op de klippen is gelopen, zit ook haar liefdesleven in een dip. Om over haar ex heen te komen besluit ze zich in te schrijven op een online datingsite; niet zozeer om op zoek te gaan naar een potentieel nieuw vriendje maar vooral voor een leuke nacht met vluchtige seks. In Alec vindt ze de geschikte kandidaat voor een onenightstand, en nog dezelfde avond belandt ze in zijn appartement en in zijn bed. Wanneer de twee de volgende morgen wakker worden, loopt het gesprek al snel uit op ruzie. Maar als Megan boos de deur uit wil lopen, blijkt dat er een zware sneeuwstorm is geweest en ze het huis niet meer uit kan. Noodgedwongen moet ze de dag bij Alec doorbrengen... een ongemakkelijke situatie, of zullen de jongelui elkaar toch weer aardig gaan vinden?
Er staan geen bekende namen aan het roer van Two Night Stand. Regisseur Max Nichols maakt zijn debuut en scenarist Mark Hammer heeft volgens zijn IMDb-pagina hiervoor slechts één aflevering van de serie Skins geschreven. Maar ondanks de onervarenheid van het duo is Two Night Stand een verrassend leuke film geworden.
Zoals de conventies van het genre dicteren wordt de wereld waarin het verhaal zich afspeelt bevolkt door louter jonge, knappe mensen. En natuurlijk zijn genoemde jongeren allemaal goed van de tongriem gesneden en maken ze de ene snedige opmerking na de andere. Hoewel misschien niet helemaal realistisch, komt die gevatheid nu wel van pas. Aangezien de film zich voornamelijk op één locatie afspeelt, er meestal maar twee acteurs in beeld zijn en er vooral gepraat wordt, zijn wat scherpe dialogen onontbeerlijk. Gelukkig heeft Two Night Stand die. De dialogen zijn herkenbaar en vaak grappig, bijvoorbeeld als de twee in een eerlijk gesprek de do's en don'ts tijdens seks bespreken.
Dit soort simpele, maar geloofwaardige scènes werken het beste in Two Night Stand.
Daarom is het ietwat vergezochte subplot over de zoektocht naar eten een beetje jammer. Het leidt tot een gekke, afleidende wending aan het einde, die in feite ook nog onnodig is voor het verhaal.
Maar dit is een klein minpuntje. Nichols en Hammer vermijden gelukkig al te veel zoetsappigheid en de personages blijken uiteindelijk toch de stereotypes te ontstijgen. Over het algemeen is Two Night Stand een aangename, kleinschalige romkom die ondanks een voorspelbare uitkomst toch verrast met een licht tegendraadse ondertoon.
