Dertiger Masha, die het voor de zoveelste keer even helemaal gehad heeft met mannen, komt ineens dokter Luuk tegen. Al snel bloeit er iets op tussen de twee en bijna net zo snel komen ook de moeilijkheden op hun pad. De knetter chagrijnige puberdochter Sofie en niet goed besproken scheiding van Luuk lijken nog wel te overzien. Maar wanneer Luuk ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, krijgen de tortelduifjes wel erg veel voor hun kiezen. Aan Masha de taak uit te vogelen hoe hiermee om te gaan.
Onder het Hart begint hoopgevend met een artistieke intro, gevolgd door een fijne invalshoek voor de relatieontwikkeling tussen Luuk en Masha. Een beetje onbezonnen in het begin, zoals vrijwel elke nieuwe liefde begint, maar al vrij snel gevolgd door de eerste haarscheurtjes. Dit liefdesleven gaat niet over rozen en kent ook niet het gedroomde happy end waar ze waarschijnlijk op gehoopt hadden. Ook dat - of misschien wel júíst dat - is het leven, lijken de makers te willen zeggen. De focus ligt vooral op de manier waarop Masha met de tegenslagen omgaat.
Om voor de protagonist een wel heel penibele situatie te scheppen, is gekozen voor niet één maar zelfs twee extreme omstandigheden. Maar juist deze keuze werkt belemmerend en maakt dat het verhaal onbedoeld teveel op twee benen hinkt. De lastige situatie van een relatie met iemand die uit een eerder huwelijk kinderen heeft aan de ene kant en het mensonwaardige bestaan in het terminale ziektestadium aan de andere kant. Hierdoor krijgen beide themas onvoldoende diepgang mee. Met als dieptepunt een scène waarin Masha en Suzanne aan weerszijde van het bed van Luuk staan en ruziemaken over wie zijn edele delen mag wassen.
Het is nooit de bedoeling van de makers geweest om de nadruk te leggen op het sterf- of scheidingsproces. Maar dat dit onvermijdelijk is en zulke verhaallijnen toch wel hard aankomen, hadden ze vooraf best kunnen bedenken. Dat Masha in haar broek plast om Luuk uit zijn schaamte te verlossen, is ontroerend, maar legt wel de nadruk op het ongemak van de ziekte. Steeds weer zijn het kleine dingen die zorgen voor de onbedoelde focus. Zo vraag je je toch af of het plotselinge gedrag van Luuk, zijn leven ineens halsoverkop omgooien met een nieuwe vrouw, niet een bijverschijnsel van zijn ziekte is. En zo ondergaat hij later in de film nog wel meer karakterveranderingen. Luuks ex-vrouw Suzanne laat in een gesprek met Masha doorschemeren dat die hele scheiding misschien niet zo is gegaan als Luuk vertelt en misschien helemaal niet van twee kanten zo definitief was. Teveel zaken blijven onbesproken, terwijl ze wel lijken te worden aangestipt. Dat knaagt.
Het personage van Kim van Kooten reageert vaak vreemd. Bijna emotieloos en tegelijkertijd ook een beetje manisch. Het is daardoor lastig om je met haar te identificeren en dat maakt het ook niet makkelijk om de bedoelde rode draad te zien. Natuurlijk is de situatie absurd, maar je krijgt niet het gevoel dat Masha dit voor zichzelf en haar omgeving probeert te normaliseren. Ook Suzanne blijft te afstandelijk, al heeft dat niets te maken met het spel van Lies Visschedijk. Die lijkt juist binnen haar beperkte ruimte zoveel mogelijk mens te willen laten zien.
Onder het Hart leunt in het begin voornamelijk op de humor en hoe verder het verhaal vordert, hoe meer drama wordt toegevoegd. Dat de situaties soms absurd zijn is ook wel weer prettig. Het werkt niet altijd, maar het verhaal blijft daardoor wel luchtig. Vooral Luuk is erg grappig en het is daarom extra schrijnend om te zien dat de jolige man in een boos hulpeloos kind verandert. De chemie tussen Kim van Kooten en Koen de Graeve is gelukkig wel aanwezig. Het plezier dat ze samen hebben als Luuk en Masha knalt van het doek. Echt indrukwekkend wordt het geheel echter nooit.
Lees ook het interview met regisseuse Nicole van Kilsdonk en hoofdrolspeelster Kim van Kooten.
