De getroebleerde voorgeschiedenis van Ant-Man stemt cynisch. Een scenario dat vlak voor de opnames nog herschreven werd, een regisseur die geen noemenswaardige ervaring met actiefilms heeft en dan ook nog eens vrij onbekende superheld in de hoofdrol... Kan dat wel goed gaan?
In Ant-Man staat Scott Lang centraal. Lang is een inbreker die net uit de gevangenis komt en op het rechte pad probeert te komen, om eindelijk een vader voor zijn dochtertje te kunnen zijn. Al snel ontdekt hij dat op dat rechte pad lopen niet zo makkelijk is: werkgevers ontslaan hem en van zijn ex mag hij zijn dochtertje pas zien als hij een vast inkomen heeft. Door wanhoop gedreven besluit Scott toch nog één laatste klus te doen: inbreken in het huis van een gepensioneerde miljonair om diens kluis leeg te roven. In de kluis blijkt echter geen geld of juwelen te liggen, maar een soort motorpak en helm, plus een flacon met een chemisch goedje. Dit pak blijkt toe te behoren aan Hank Pym, een geniale uitvinder die door zijn voormalige protegé Dan Cross uit zijn eigen bedrijf is gewerkt. Al snel blijkt dat Pym de diefstal heeft laten gebeuren en zo zijn eigen plannen heeft voor Scott en het pak; het pak stelt de drager namelijk in staat om zichzelf te verkleinen tot de grootte van een mier. Pym heeft dit pak jarenlang zelf gedragen, maar ziet in Scott zijn opvolger. Scott moet de nieuwe Ant-Man worden en de snode plannen van Dan Cross verijdelen.
Ant-Man is de laatste film uit Marvels zogenaamde 'Phase 2', de tweede reeks van superheldenfilms uit het Marvel Cinematic Universe. Vanaf 2016 gaat de comic- en filmgigant verder met 'Phase 3', maar eerst moet nog even een nieuwe superheld geïntroduceerd worden. De productie van Ant-Man had nogal wat voeten in de aarde. Oorspronkelijk was schrijver/regisseur Edgar Wright verbonden aan de film, maar vorig jaar werd bekend dat Wright het project had verlaten. Pijnlijk voor de fans, die de regisseur van geliefde films als Shaun of the Dead en Hot Fuzz maar wat graag een Marvel-film hadden zien maken. Nog pijnlijker voor Wright zelf, die al vanaf 2003(!) werkte aan het project. Als reden werd de bekende dooddoener 'creative differences' maar weer eens uit de kast getrokken. Al snel bleek de ware reden dat Wright het niet eens was met veranderingen die Marvel zonder zijn medeweten aan het scenario had gemaakt. Als vervanger trok Marvel Peyton Reed aan, vooral bekend als regisseur van komedieseries en het Jim Carrey-vehikel Yes Man. Adam McKay (Anchorman: The legend of Ron Burgundy) kreeg de taak het script van Edgar Wright en Joe Cornish te bewerken.
In eerste instantie lijkt Ant-Man veel op Iron Man: een hoofdpersoon met bepaalde talenten krijgt een cool pak, we zien hoe hij daarmee leert omgaan en uiteindelijk moet vechten met een slechterik met een vergelijkbaar pak. Maar daar houden de vergelijkingen ook wel op. Ant-Man is namelijk een heel ander soort film. Marvel heeft de aardige gewoonte om veel films in een eigen subgenre te plaatsen: bijvoorbeeld spionagefilm (Captain America: The Winter Soldier) of ruimteopera (Guardians of the Galaxy). Ant-Man is een 'heist'-film: "I want you to break into a place and steal some shit", zo maakt Hank Pym duidelijk. Dat brengt ons bij een ander vermeldenswaardig verschil met de overige films uit het MCU. Deze toekomstige Avenger is voor de verandering eens geen miljardair (Iron Man), god (Thor), briljante wetenschapper (de Hulk) of oorlogsheld (Captain America) maar een gewone man, en zelfs een met een crimineel verleden. En hij heeft nog een dochtertje om rekening mee te houden ook. Bovendien staat ditmaal eens niet het lot van de hele wereld, of zelfs het universum, op het spel. De inzet is een stuk kleiner, maar niettemin belangrijk. Een verfrissende invalshoek.
Ant-Man kent wat opstartprobleempjes; het duurt even voordat er echt wat noemenswaardigs gebeurt en veel tijd gaat op aan het uitgebreid introduceren van de personages en hun achtergrondverhalen. Maar eenmaal op stoom gekomen valt er veel plezier aan te beleven. De recente films van Marvel gaven zich volop over aan de excentriciteit van hun bronmateriaal. Het ruimteavontuur Guardians of the Galaxy trad al behoorlijk buiten de gebaande paden, maar aliens, een pratende wasbeer en een enorme huisplant stonden een megasucces niet in de weg. En volgend jaar mogen we de magische avonturen van Doctor Strange ontdekken. Ant-Man past hier prima tussen: de film doet een flink beroep op het bekende 'suspension of disbelief'. Wie zich daar aan kan overgeven, wordt beloond met een prettige dosis gekkigheid. De titelheld krijgt hulp van, jawel, een leger mieren én duikt in een heerlijk psychedelische scène het subatomaire niveau binnen. Bovendien zorgen de krimpkrachten van het pak voor originele en opwindende scènes: de titelheld houdt zich vast in de groeven van een plaat, staat opeens oog in oog met een gigantische muis of vliegt mee op de rug van een gevleugeld insect. Het doet soms denken aan de klassieker The Incredible Shrinking Man uit 1957. Ant-Mans krachten zorgen ook voor een unieke vechtstijl: hij verkleint en vergroot zichzelf wanneer het uitkomt, wat originele, creatieve actiescènes oplevert. De combinatie met een flink aantal geslaagde grappen en een charismatische hoofdrolspeler maakt Ant-Man tot een plezierig chaotische mix van actie, avontuur, sciencefiction en slapstick. Ant-Man is klein, maar fijn.
