Sergio Herman, Fucking Perfect
Recensie

Sergio Herman, Fucking Perfect (2015)

Sterk portret van de befaamde driesterrenchef als ambitieus talent, maar ook als werkverslaafde controlefreak die amper tijd voor zijn gezin heeft.

in Recensies
Leestijd: 2 min 25 sec
Regie: Willemiek Kluijfhout | Speelduur: 80 minuten | Jaar: 2015

De documentaire Sergio Herman, Fucking Perfect opent met een citaat uit Peter Pan van James M. Barrie: “Je kunt alles in het leven bereiken als je daar al het andere voor op wil geven.” Dat is wat Sergio Herman jarenlang heeft gedaan. Onder zijn leiding groeide restaurant Oud-Sluis uit tot een wereldwijd fenomeen, maar dat is alleen gelukt door er keihard voor te knokken. Werkdagen van twintig uur, terwijl thuis een vrouw en drie kinderen zaten. De chef-kok besloot in 2013 dat het mooi was geweest, de deuren van zijn Zeeuwse driesterrenrestaurant gingen op slot. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, laat deze documentaire zien.

Regisseuse Willemiek Kluijfthout waakt ervoor om Sergio Herman op een voetstuk te plaatsen. Natuurlijk toont ze wel zijn culinaire kunsten. De kleine meesterwerkjes die gasten krijgen geserveerd worden met een zachte focus stijlvol in beeld gebracht, zoals de filmmaakster dat eerder deed in haar mossellofzang L’Amour des Moules. En Hermans snelle schakelen tussen een vriendelijk praatje met bezoekers en een snoeiharde regie in de keuken, wekt ontzag. Maar de onvermoeide wilskracht die hij uitstraalt, is ook meteen zijn zwakte. De chef-kok lijkt simpelweg niet anders te kunnen dan doorrazen.

Het is dan ook met pijn in zijn hart dat hij afscheid neemt van Oud-Sluis. Herman stopte ziel en zaligheid in het bedrijf dat al generaties lang door zijn familie werd gerund. Dat hij de tent nu sluit krijgt een extra tragische lading doordat zijn dementerende vader, die hem alle kneepjes van het vak bijbracht, herinneringen aan koken en het restaurant begint kwijt te raken. Niets is blijvend, en daar heeft Sergio zichtbaar moeite mee.

Kluijfthout volgt hem tijdens de laatste maanden van het topetablissement. Het is zo mogelijk nog hectischer dan normaal. Alles moet perfect zijn en Herman wil overal controle over hebben, tot het ontwerp van de borden aan toe. Maar daarna is het nog niet afgelopen. In Antwerpen wordt een nieuw restaurant, The Jane, op poten wordt gezet. En ook daar wil Herman zo veel mogelijk de touwtjes in handen hebben.

Het baart zijn vrouw - televisiepresentatrice Ellemieke Vermolen - grote zorgen. Uit angst dat haar echtgenoot onder alle werkdruk zal bezwijken, staan de keukenkastjes inmiddels vol met vitaminepillen en voedingssupplementen. Hoe lang gaat dit nog goed? Hermans ambities, hoe lovenswaardig ze ook zijn, hebben een zelfdestructieve kant. Pijnlijk duidelijk wordt dat tegen het einde. Bij de opening van de lunchroom die zijn broer van Oud-Sluis heeft gemaakt, loopt de chef-kok rusteloos rond om te zien of alles goed loopt. Onderweg terug fantaseert hij hardop over een restaurant met simpel en stoer eten. Dat zou hij ook nog wel eens willen. De chef-kok ambieert intussen wel om een kalme gezinsman te gaan worden, maar Fucking Perfect roept de vraag op of dat met zijn werkdrift ooit gaat gebeuren.



Lees ook de interviews met Sergio Herman en regisseur Willemiek Kluifhout.