Drie jaar geleden eindigde The Avengers met een knallende finale waarin de titelhelden het opnamen tegen een buitenaards leger. New York veranderde in een ravage, op een imponerende manier in beeld gebracht. Een van de visuele hoogtepunten was een ingenieus shot waarin de camera in een vloeiende beweging de knokkende superhelden een voor een vastlegde. Om te bewijzen dat Joss Whedon dat kunstje niet is verleerd, opent hij zijn langverwachte vervolg Age of Ultron met een soortgelijk spektakel.
Het is wederom zon knap uitgekiende gevechtsscène waarmee de kijker in één shot in de actie wordt gegooid. Niet alleen de camera, maar ook het superteam haalt onnavolgbare capriolen uit in een besneeuwd bos, waar ze zich op creatieve wijze een weg moeten banen door een colonne van HYDRA-handlangers. Zo zien we bijvoorbeeld hoe Captain America een overslag maakt over het stuur van zijn razende motor, om dat gevaarte vervolgens met brute kracht over zijn schouders richting de vijand te smijten. De toon is meteen gezet: Age of Ultron is twee uur en twintig minuten aan voortdenderend popcornvermaak.
De strijd in het bos wordt al snel lastiger gemaakt door de komst van twee HYDRA-nieuwelingen: Quicksilver en Scarlet Witch. De mutantentweeling heeft vooral met Tony Iron Man Stark nog een appeltje te schillen, want het was zijn bom die hun ouders het leven kostte. Terwijl Quicksilver zijn ongekende snelheid inzet tegen de Avengers, gebruikt Scarlet Witch haar magische krachten om in de hoofden van de teamleden te kruipen en zo precies bij de mentale pijnpunten te komen. Het zorgt voor een kloof in de groep, wat al snel spanningen oplevert.
Via het veroverde zwaard van Loki vinden Tony en Bruce een manier om kunstmatige intelligentie op te wekken, die ze tot onvrede van een aantal teamgenoten willen inzetten om de wereld voorgoed te beschermen tegen (buitenaards) gespuis. Maar de uitvinding gaat een eigen leven leiden en concludeert al snel dat totale uitroeiing van de mensheid de beste bescherming voor de planeet biedt. En dus hebben Thor, Iron Man, Hawkeye, Black Widow en de Hulk er opeens een nieuwe en veel gevaarlijkere vijand bij: de robot Ultron.
In het tijdperk van de verbluffende digitale machines in o.a. Transformers en Pacific Rim, moet gezegd worden dat de titelschurk in Age of Ultron maar weinig indruk maakt. Een gemiste kans. Dat geldt ook voor de halfslachtige pogingen tot het uitdiepen van een aantal personages. Er wordt gehint naar een romance, een duister verleden komt aan het licht en we maken kennis met het verborgen gezinsleven van een van de superhelden, maar het is allemaal wat aan de vluchtige en oppervlakkige kant. Echt intrigerend of meeslepend wil het niet worden. Een tragische wending tijdens de finale treft daardoor nauwelijks doel.
Maar die finale is er wel één van formaat. Als Whedon met deze film wederom iets bevestigt, is het wel dat hij een formidabel actieregisseur is. Net als in het voorgaande deel kunnen de Marvel-fans een dik half uur kwijlen bij de krankzinnige en virtuoos gefilmde actie. Het verloop van het verhaal en de verdere uitbreiding van het Marvel-universum weten dan misschien niet bijzonder te prikkelen, maar als achtbaanrit waarin humor, actie, drama en romantiek elkaar in hoog tempo afwisselen, stelt Age of Ultron geen moment teleur.
