De Engelsen zijn goed in het ophouden van de schijn. Ze vernoemden zelfs een komedie over een snobistische huisvrouw die het te hoog in haar bol heeft naar deze eigenschap. De Schotten zijn recht voor hun raap en zeggen waar het op staat. Grofgebekt, direct, maar met een hart van goud. Zo kan het gebeuren dat de Londense Abi en Doug hun brutale kroost uitgebreide instructies meegeven als ze naar de Schotse Hooglanden afreizen voor de vijfenzeventigste verjaardag van opa. Onder geen beding mag de Schotse tak van de familie te weten komen dat Abi en Doug zijn gescheiden van tafel en bed. Hun oudste dochter noteert alle leugentjes om bestwil in haar notitieboekjes, omdat ze niet meer bij te houden zijn. Zoonlief en de jongste dochter proberen het spelletje mee te spelen, maar het is natuurlijk een kwestie van tijd voor één van hen zich verspreekt.
Grootvader Gordie McLeod windt er geen doekjes om dat hij terminale kanker heeft. Zijn kleinkinderen mogen het officieel niet weten, maar opa acht ze oud en wijs genoeg om de waarheid te weten. Deze moralistische tegenstelling is de belangrijkste motor van de sympathieke familiekomedie What We Did On Our Holiday, van de makers van de hitserie Outnumbered. Je zou de film het Britse antwoord op succesvolle Amerikaanse indiekomedies als Little Miss Sunshine kunnen noemen. Een disfunctioneel gezin doet het namelijk altijd lekker op film, maar de ontaarde relaties moeten nog wel realistische genoeg zijn, want anders kunnen we ons er niet lekker mee identificeren. Voor de invulling mogen regisseurs Andy Hamilton en Guy Jenkin zich verheugen op een indrukwekkende cast, met als uitschieter Schot Billy Connolly als vrijgevochten grootvader die met één been in het graf staat, maar desondanks nog alles uit het leven wil halen.
Het laat zich niet zo heel moeilijk raden dat de tegenstellingen uiteindelijk leiden tot verzoening, maar dit gaat gepaard met vele misverstanden en oponthouden. Wat betreft plot brengt deze Britcom dan ook niet zo heel veel nieuws onder de zon. Hamilton en Jenkin komen hiermee grotendeels weg door de gevatte dialogen en komische, maar niet al te platte situaties. Zo weten ze in zijplotjes de draak te steken met de technologische vernieuwingen waarmee we ons omringen, de YouTube-generatie en de vage financiële wereld waar niemand een moer van snapt, de betrokkenen incluis. Juist op het moment dat bijzaken te veel op de voorgrond dreigen te treden sturen de filmmakers hun verhaal een andere, meer dramatische kant op. Dit is ook waar ze punten scoren op het emotionele en empathische vlak, zonder er al te veel zoetsappigheid tegenaan te gooien.
Dit is niet het type komedie dat karakters al te diep uitwerkt, maar niet alle keuzes die het regisseursduo maakt komen even goed uit de verf. Zo benutten ze de minieme maar wel aanwezige ruimte tot verdieping onvolledig. Er wordt bijvoorbeeld te veel tijd ingeruimd voor de bijfiguren en hun afzonderlijke verhaallijntjes die afgerond moeten worden. Ook zijn met name Abi en Doug, in de vertolkingen van Rosamund Pike en David Tennant net iets te archetypisch en vlak uitgewerkt. Abi is de controlfreak die het beste voor haar gezin wil en ontzettend bezig is met wat de buitenwereld van haar vindt. Doug is wat losser in de omgang, maar beseft door de scheve schaats die hij heeft gereden niet wat hij op het spel heeft gezet. Met opa Gordie kun je juist weer alle kanten op en hem is eigenlijk niets te dol. Het is jammer dat er niet wat meer nuance in de personages is gelegd. De kinderrollen zijn, mede door de uitstekende naturelle vertolkingen, juist een stuk geslaagder. What We Did On Our Holiday was in Amerikaanse handen een stuk sentimenteler en liever uitgevallen. Gelukkig kennen de Britten hun kracht.
