De vijftienjarige Sasha uit de 2D-animatiefilm Reis Naar het Noorden zou zomaar een prinsesje kunnen zijn dat is weggewandeld uit het Disney-universum. Het is een opstandig en koppig meisje dat zich niet wil conformeren aan het statige leven van haar aristocratische familie, eind negentiende eeuw. Vader en moeder zien haar het liefst trouwen met de adviseur van de Russische tsaar. Een eersteklas arrogante kwal, van wie Sasha logischerwijs helemaal niets wil weten. Veel interessanter dan baljurken en paleizen vindt ze de navigatiekaarten en logboeken van haar grootvader, een bekende ontdekkingsreiziger die nooit is teruggekeerd van zijn expeditie naar de Noordpool.
Door een aanwijzing op een kaart meent Sasha te weten welke koers is uitgezet richting het hoge noorden. De vastberadenheid om haar grootvader (en diens stoomschip de Davai) terug te vinden, gooit behoorlijk wat roet in het eten tijdens haar eerste bal. Onbedoeld maakt ze zo haar familie te schande, tot groot verdriet van haar vader en moeder. Wanneer Sasha even later alleen op haar kamer zit, waaien plotseling de balkondeuren open en dwarrelt de sneeuw naar binnen. Het blijkt voor haar de definitieve aansporing om een spannende tocht te ondernemen over de IJszee.
Hoewel Reis Naar het Noorden het regiedebuut is van de Franse animator Rémi Chayé, is hij niet helemaal een onbekende in het creëren van een meeslepende zeereis. Eerder werkte hij mee op de animatieafdeling van het in 2004 verschenen familieavontuur Lîle de Black Mór, waarin Kid (een jongen van nota bene dezelfde leeftijd als Sasha) een landkaart steelt en zich met een stel ongure matrozen laat inschepen, in de hoop een verloren gewaande piratenschat terug te vinden. Net als Kid moet Sasha het vertrouwen van de bemanning voor zich zien te winnen, al is er voor Sasha één extra moeilijkheid: er gaapt een sociaal klassenverschil tussen haar en de bierdrinkende, ongewassen zeemannen.
Chayé benut dat klassenverschil op een mooie manier om zijn hoofdpersonage een innerlijke groei naar volwassenheid door te laten maken. In wezen is Reis Naar het Noorden dan ook een coming-of-ageverhaal gecombineerd met een klassiek aanvoelend (zeemans)avontuur, waarbij de ontwikkeling van het hoofdpersonage gelukkig nooit uit het oog wordt verloren. Zelfs niet op het moment dat de ijsbreker vastloopt in het Noordpoolgebied en de film in Nova Zembla-modus schiet, waardoor de bemanning het aan de stok krijgt met woeste ijsberen en sneeuwstormen.
Het levert in elk geval mooie, schilderachtige plaatjes op die niet zouden misstaan in een kunstgalerij. Zowel de landschappen als de personages zijn vormgegeven in een zeer minimalistische en gestileerde stijl, wat de levensechtheid verassend genoeg niet in de weg zit. Chayé weet met veel gevoel voor compositie en levendig kleurgebruik een wereld op te roepen die bij vlagen ijzingwekkend én beeldschoon is. Een mooi voorbeeld daarvan is de scène waarin Sasha voor het eerst uit het schip stapt en onder haar bontlaarzen het ijs vervaarlijk hoort kraken. Reis Naar het Noorden ging er dit jaar op het animatiefilmfestival van Annecy met de publieksprijs vandoor. Geheel terecht, want Sashas reis is een spannend familieavontuur voor de jeugdige én de iets minder jeugdige kijker.
