De door Henry Cavill gespeelde agent in Night Hunter (ook uitgebracht onder de titel Nomis) windt er geen doekjes om: mannen zijn smeerlappen. Ook zijn tienerdochter is bekend met zijn credo. Telkens als zij op sociale media een vriendschapsverzoek van een onbekende man accepteert, kan ze op een tête-à-tête met haar vader rekenen. Die bezorgdheid is terecht, want in hun woonplaats wemelt het van de kwaadwillende pedofielen.
Elders in de stad vormen de getraumatiseerde Cooper (Ben Kingsley op de automatische piloot) en tienermeisje Lara een hecht team. Hun doel: pedofielen in de val lokken. Eenmaal vastgebonden op een bed in een hotelkamer worden de smeerlappen gecastreerd en een grote som geld afhandig gemaakt. Cooper verdeelt de buit vervolgens netjes onder de slachtoffers van seksueel misbruik.
De handelswijze van Cooper en Lara is dubieus, maar werpt tegelijk een interessante vraag op: wat is geoorloofd in de jacht op misdadigers? Meesterfilmer Denis Villeneuve stelde precies dezelfde morele kwestie centraal in zijn magistrale thriller Prisoners, waarin twee jonge meisjes werden ontvoerd en de klopjacht op de dader een race tegen de klok bleek. Qua opzet doet Night Hunter soms denken aan Villeneuves film, want ook hier is een zwakbegaafde man de vermeende dader en de sleutel tot het oplossen van een (verdwijnings)zaak.
Daar houden de vergelijkingen ook wel zo'n beetje op. Night Hunter is op geen stukken na zo intens of gelaagd als Prisoners. Scenarist-regisseur David Raymond maakt hier zijn speelfilmdebuut en helaas is dat ook te zien. Hij maakt een typische beginnersfout door het scenario vol te proppen met talloze plotwendingen - een manier om gebrek aan thematische diepgang te maskeren. Als gevolg daarvan handelen de politieagenten als een kip zonder kop. Ze kunnen ook bijna niet anders, want het voortjakkerende plot dwingt hen tot het maken van allerlei onlogische keuzes.
Op de rolprent prijken de namen van bekende acteurs, zoals Stanley Tucci, Alexandra Daddario en de eerdergenoemde Ben Kingsley en Henry Cavill. Een fijn gezelschap, al hebben we ze stuk voor stuk reeds een vergelijkbare rol zien spelen in andere films. Cavill oogt in sommige scènes zelfs een tikkeltje verveeld. Wat dat betreft is de Canadese acteur Brendan Fletcher (bekend van de Rampage-films) hier beter op z'n plek. Al kwijlend en schreeuwend aan een tafel in de verhoorcel zoekt hij regelmatig de grenzen met het schmieren op, maar soit. Dankzij Fletcher krijgt deze grauwe thriller tenminste nog een beetje kleur.
Tegen alle verwachtingen in weet regisseur David Raymond in de tweede helft nog een konijn uit de hoge hoed te toveren. Jammer genoeg is dit niet het resultaat van slim schrijfwerk. Het is eerder een wanhopige poging om deze dertien-in-een-dozijnthriller op het allerlaatste moment nog memorabel te maken. Jonge kijkers zullen wellicht ondersteboven zijn van deze stupide twist, maar voor doorgewinterde thrillerfanaten heeft Night Hunter bijzonder weinig te bieden.
