Meer dan vijftig jaar na Un Homme et une Femme (1966) keert Claude Lelouch terug naar zijn beroemde verliefde koppel. Anne Gauthier bezoekt Jean-Louis Duroc in een luxe verzorgingstehuis, waar hij zijn oude dag slijt. Jean-Louis heeft beginnende dementie en herkent Anne daardoor niet meteen. Wanneer Anne vertelt wie ze is komen de herinneringen van de romance langzaam naar boven. Lelouch knipt regelmatig naar beelden van Un Homme et une Femme om deze herinneringen vorm te geven. Les Plus Belles Années d'une Vie lijkt soms vooral een terugblik op de film uit 1966, maar verrijkt het verhaal van Anne en Jean-Louis met genoeg nieuwe lagen.
Un Homme et une Femme, die deze week in een gerestaureerde versie opnieuw wordt uitgebracht, is een romantische film waarbij vrij veel geëxperimenteerd werd met het medium zelf. De film was vooral bezig met het neerzetten van een sfeer en was daarmee vooral een poëtische verbeelding van de liefde. De autocoureur Duroc leert Anne kennen en de twee worden een week lang gevolgd terwijl ze langzaam een relatie opbouwen. In 1986 volgde een zeer matig ontvangen deel twee waarin Anne een muziekfilm over hun romance probeert te maken.
In Les Plus Belles Années d'une Vie blikken de twee opnieuw terug op deze romance. Jean-Louis zit nog steeds achter de vrouwen aan en heeft nog steeds weinig van zijn charme verloren. Door zijn beginnende dementie is hij echter niet altijd meer even bij de pinken, maar hij heeft nog steeds de nodige dromen over Anne. Zijn zoon hoopt dat de herintroductie met Anne ook andere herinneringen van Jean-Louis weer op gang zal helpen. In een geweldige scène ontmoeten de twee oud-geliefden elkaar op hun oude dag. Er is meteen weer een klik. Het gesprek zit vol subtiel acteerwerk en lijkt meteen het hoogtepunt van de film. Toch weet Lelouch daarna ook nog enige diepgang in de film aan te brengen. Zo weet hij de mentale staat van Jean-Louis zeer creatief te verbeelden. Op een gegeven moment lijken dromen, herinneringen en de realiteit flink door elkaar te lopen.
De twee topacteurs zijn ook op hun huidige leeftijd nog steeds fenomenaal. Het charisma waarmee ze deze rollen weer feilloos een nieuw leven inblazen is het beste wat deze film te bieden heeft. Door de flashbacks verwatert de spanning af en toe wat, maar de film is meer dan een terugblik op de romantiek tussen de twee hoofdpersonages. Het lijkt ook een duik in het verleden van regisseur Lelouch. De flashbacks refereren aan zijn oeuvre. Eén fragment is werkelijk ongelofelijk. In een minutenlang shot is te zien hoe Jean-Louis op hoge snelheid door de straten van Parijs scheurt en rode stoplichten negeert om de verdrietige Anne te verrassen. Het zijn scènes uit Lelouch' korte film C'Était un Rendez-Vous (1976) waarin hij zelf achter het stuur zat. Het is een experimenteel hoogtepunt uit de mooie loopbaan van de regisseur, en ook een hoogtepunt in deze film. Les Plus Belles Années d'une Vie, wat zich vertaalt naar 'de mooiste jaren van een leven', is met name een mooi retrospectief op het werk van Lelouch. De fragmenten uit zijn vroegere films laten zien wat voor regisseur hij was.
