Hoe aardig hij ook was, The Hitman's Bodyguard schreeuwde niet bepaald om een vervolg. Aan de andere kant zijn buddy-actiekomedies dezer dagen uiterst dun gezaaid (de gloriedagen van de jaren tachtig en negentig keren waarschijnlijk niet snel terug), dus als teren op dit milde succes de enige manier is om dit type film enigszins in leven te houden: vooruit dan maar. Sowieso had The Hitman's Bodyguard nog een stevige troefkaart die niet geheel was uitgespeeld: Salma Hayek als de scènestelende vrouw van de titulaire huurmoordenaar. Logisch dus dat haar bijrol is geüpgraded naar een van de drie hoofdrollen en ze niet alleen een prominente plek op de poster maar zelfs in de titel heeft gekregen.
Aldus raakt bodyguard Michael Bryce ditmaal niet alleen opgescheept met huurmoordenaar Darius Kincaid, maar ook met zijn minstens zo gestoorde vrouw Sonia. Deze ontwikkeling weet de dynamiek aardig op te schudden. Waar Bryce en Kincaid in het eerste deel nog gelijkwaardige tegenpolen waren, is Bryce ditmaal in de minderheid. Hij is overgeleverd aan de grillen van een koppel dat zich gedraagt als een stel kleine kinderen, maar hem behandelt alsof hij hún kind is. Uiteraard krijgt de grofgebekte Sonia hierbij alle aandacht, waar vertolkster Hayek zich met zichtbaar plezier aan overgeeft. Gelukkig wordt de band tussen Bryce en Kincaid niet geheel vergeten. En hoewel de gebeurtenissen van de eerste film mogelijk enig wederzijds respect tussen deze twee tegenpolen hebben gecreëerd, betekent dit absoluut niet dat ze nu vrienden zijn.
Waar het eerste deel zich afspeelde in West-Europa (Groot-Brittannië en Nederland), is deel twee gesitueerd in mediterraan gebied, waarbij wordt ingespeeld op de spanning tussen Griekenland en de Europese Unie. Nu zal die relatie vast nog altijd niet optimaal zijn, maar dit plotpunt was tien jaar geleden een stuk actueler geweest. En dat Bryce tijdens zijn vakantie het zelfhulpboek The Secret openslaat, doet eveneens vermoeden dat het script voor deze film een poosje op de plank heeft gelegen, ware het niet dat vervolgen meestal pas worden geschreven nadat het eerste deel is uitgekomen. Aannemelijker is dus dat de schrijvers een ietwat belegen gevoel voor humor hebben. Overigens is het opvallend dat voor de megalomane Griekse schurk de Spaanse Antonio Banderas is gecast. Waarschijnlijk omdat Hollywood nooit de moeite heeft genomen een Griekse acteur binnen te halen.
Hitman's Wife's Bodyguard is plat, onzinnig en mist de rechtlijnigheid van zijn voorganger. Het is een vrij gemakkelijke invuloefening die nauwelijks afwijkt van wat het eerste deel succesvol maakte. En toch valt er ook weer niet al te veel af te dingen. De acteurs hebben prima chemie, er zijn enkele solide uitgevoerde achtervolgingen en hoewel niet elke grap doel treft, zijn er genoeg die op zijn minst voor een glimlach zullen zorgen. In andere tijden zou een film als deze waarschijnlijk achteloos terzijde zijn geworpen als een zinloos tussendoortje, maar in een tijd waarin overdadige blockbusters de dienst uitmaken verdient dit soort pretentieloos vermaak wellicht iets meer het voordeel van de twijfel. En nu maar afwachten met welk personage de titel van de volgende film wordt aangevuld.
