Sovjet-kolonel Oleg Penkovsky is een ware nationalist. Maar als hij ziet wat de plannen van partijleider Chroesjtsjov zijn, kan hij niet langer zwijgzaam toekijken. Penkovsky weet een boodschap bij de Amerikaanse ambassade binnen te smokkelen: hij wil overlopen. In samenwerking met de Britse geheime dienst MI6 wordt een plan bekokstoofd om een zakenman contact te laten leggen met deze hooggeplaatste mol in Moskou. Geheel zonder ervaring wordt Greville Wynne, de koerier uit de titel, op zakenmissie gestuurd. En voor hij het weet, smokkelt hij op regelmatige basis geheime informatie van Penkovsky naar Londen.
De titelrol wordt gespeeld door de altijd fijne Benedict Cumberbatch en zijn nog fijnere, foeilelijke snorretje. Hij laveert tussen tot over zijn oren in de sores zitten en op de juiste momenten het juiste woordje klaar hebben. Spionage is allesbehalve een stressloos bestaan, en die druk botviert Wynne op zijn onwetende gezin. En dan, als de spanning tussen oost en west het hardst op de spits wordt gedreven tijdens de Cubacrisis, begint het er ook nog eens op te lijken dat de KGB iets in de smiezen krijgt.
Eigenlijk is The Courier vooral een oerdegelijk historisch drama, met voor de zoveelste keer Cumberbatch die een verschil maakt ondanks allerlei krachten die hem tegenwerken. En we weten wel dat hij dit kan. Mede daardoor blinkt de film niet uit, maar er is zeker niets slechts aan. Het verhaal is zelfs ontzettend boeiend, en iedereen met interesse in de Koude Oorlog kan niet ontkennen dat dit een mooie toevoeging is aan het rijke repertoire aan spionnenverhalen over die tijd. Vooral uniek is dat Wynne een amateur is.
Misschien een kleine doorn in het oog is de rol van Jessie Buckley. Ze is niet slecht geschreven en de actrice kwijt zich prima van haar taak, maar de rol voelt simpelweg een paar maatjes te klein voor iemand inmiddels die al ruimschoots heeft laten zien dat ze veel meer in huis heeft. Misschien wilde ze de kans niet laten schieten om het scherm te delen met Cumberbatch, waar zeker iets voor te zeggen valt, maar het is geen rol waarin haar talent heel erg tot uiting komt. Altijd jammer zoiets.
Een speciale vermelding mag er wel zijn voor de Georgische acteur Merab Ninidze, die een stenen façade kan opzetten waarin hij niet te lezen is. Maar hij deelt als Penkovsky ook warme momenten met Wynne, en maakt zich op den duur ook op een intrigerende wijze heel erg kwetsbaar. Het zou mooi en ontzettend verdiend zijn als deze film wat deuren voor hem opent. Ook Rachel Brosnahan maakt enige furore als Amerikaanse CIA-afgezant. Ze moet overtuigen dat ze kan standhouden in een wereld die aan elkaar hangt van ouwe-jongens-krentenbrood, en dat lukt haar zeker.
Hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk kun je je niet echt een buil vallen aan The Courier. De film boeit van begin tot eind en je steekt er ook nog wat van op. Wereldschokkend is het allemaal niet, maar als je daar ook niet per se naar op zoek bent, dan zit je goed.
