Regie: Andrea De Sica | Scenario: Antonio Le Fosse, Giacomo Mazzariol, Marco Raspanti, Gianni Romoli, Romolo Re Salvador, Andrea De Sica, Eleonora Trucchi | Cast: Alice Pagani (Mirta), Rocco Fasano (Robin), Silvia Calderoni (Sara), Fabrizio Ferracane (Luca), Bertozzi
Sergio Albelli (Piero) | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2022

"Dood me niet," zegt de Italiaanse Mirta tegen haar grote liefde Robin, vlak voordat ze samen drugs gebruiken. "Als we doodgaan komen we terug," belooft Robin haar, waarna ze beiden sterven aan een overdosis. Even later wordt Mirta wakker in een mortuarium. Ze is tot leven gekomen, maar niet als het meisje dat ze was.

Om in leven te blijven moet Mirta zich voeden met het vlees en bloed van levende mensen. Terwijl ze op zoek gaat naar Robin in de hoop dat ook hij weer tot leven is gekomen, moet ze uit de handen blijven van de Benandanti: een sekte die de zogenoemde 'overdoden' wil uitroeien. Non Mi Uccidere bestaat grotendeels uit flashbacks waarin we de liefde tussen Mirta en Robin zien groeien. Deze worden afgewisseld met grimmige, donkere scènes waarin de herboren Mirta jaagt op haar slachtoffers.

Voor Non Mi Uccidere lijkt filmmaker Andrea de Sica inspiratie te hebben gezocht bij films als Twilight en Raw. Toch is Non Mi Uccidere nergens zo puberaal romantisch als Twilight en bij lange na niet zo ranzig als Raw. Vergis je niet, er zitten wel bloederige close-ups in, maar één gore scène maakt nog geen goede horrorfilm. Tel daarbij op dat het acteerwerk ondermaats is en de verhaallijn enige vorm van verdieping mist en je hebt een film die je snel zal vergeten.

Non Mi Uccidere is een simpele film, met een sobere verhaallijn. De personages zijn mager uitgewerkt waardoor het moeilijk is om met Mirta mee te leven. Aan het einde van de film weet je nog steeds niet precies wie ze is en wat ze wil. Actrice Alice Pagani overtuigt als onzeker meisje dat verliefd wordt op de verkeerde jongen, maar de scènes waarin ze bloeddorstig is en spontaan gitzwarte ogen krijgt zijn minder goed voor haar weggelegd.

Ondanks de korte tijdsduur voelen sommige scènes te lang aan en ligt het tempo continu te laag. Het verhaal en de technoklanken die in sommige scènes te horen zijn vragen om een spannender ritme. In plaats daarvan zien we voornamelijk een "zombie met verstand", zoals Mirta zichzelf noemt, die worstelt met haar nieuwe bestaan.

De verhaallijn is verwarrend en helaas probeert De Sica aan het einde tevergeefs het plot uit te leggen. Het was interessanter geweest als hij niet alles had ingevuld, waardoor het geheel een lange 'bad trip' had kunnen zijn. De Sica - neef van Vittorio De Sica, bekend van het meesterwerk Ladri di Biciclette - laat met Non Mi Uccidere zien over cinematografische vaardigheden te beschikken, maar om de naam van zijn oom hoog te houden zal hij met meer thuis moeten komen.

Non Mi Uccidere is te zien bij Netflix.