Als de media een onzelfzuchtige daad van een gedetineerde oppikken, krijgt de man al snel een heldenstatus. In het huidige sociale medialandschap kan heldendom echter net zo snel weer afgenomen worden. Iraans grootmeester Ashgar Farhadi laat in A Hero zien hoe moeilijk het is om te bepalen waar het morele gelijk ligt. Al snel wordt de zaak steeds gelaagder, tot in het geheel niet meer duidelijk is wie nou goed of fout zit.
Rahim zit gevangen vanwege een schuld die hij niet af kan betalen. Als hij twee dagen verlof krijgt probeert hij een tas met goudstukken te verpanden, die zijn vriendin op straat gevonden had. Als Rahim besluit deze tas aan de rechtmatige eigenaar terug te geven, krijgt die onzelfzuchtige daad bekendheid via het landelijke nieuws. Het verhaal gaat een eigen leven leiden, waarbij de waarheid moeilijk te achterhalen blijkt.
Farhadi heeft met A Seperation (2011) en The Salesman (2016) al laten zien een absolute meester te zijn in tergend langzame escalatie. De personages in zijn films lijken geleidelijk op geen enkele manier meer aan hun situatie te kunnen ontkomen. In A Hero blijkt elke stap richting de vrijheid van Rahim misschien wel het tegenovergestelde. Laag voor laag wordt het verhaal complexer en benauwder.
Deze beklemmende sfeer wordt zeer versterkt door de soundtrack, of het gebrek hieraan. Als er al muziek te horen is, is dit bijvoorbeeld het zeer vervelende geluid van een videospelletje van Rahims zoon. Rahim verplaatst zich tussen verschillende ruimtes met elk hun eigen benauwde sfeer. Of het nou de gevangenis, het huis van zijn zus, de woning van zijn vriendin, of de winkel van zijn schuldeiser is, langzaamaan lijken de muren rondom de sympathieke hoofdpersoon hem steeds verder op te slokken.
Achter de nerveuze glimlach van Rahim lijkt enorme frustratie verstopt te zitten. Amir Jadidi speelt deze rol met verve. Er zit iets ongelofelijk breekbaars in het personage dat geen enkele controle over zijn leven heeft. Farhadi blijft dicht op de huid van Rahim en laat heel subtiel zijn groeiende wanhoop zien. A Hero is een uitgekiend sociaal melodrama dat we van Farhadi gewend zijn.
Nu Farhadi zelf verwikkeld is geraakt in een rechtszaak rondom de authenticiteit van zijn film lijkt het thema van A Hero nog actueler. Farhadi zou het idee voor deze film gestolen hebben van een leerling die een documentaire over precies hetzelfde onderwerp maakte. Nu de zaak wereldnieuws is, krijgt de gelauwerde regisseur van alle kanten oordelen over zich heen.
Uit A Hero blijkt vooral hoe moeilijk het is om een moreel gelijk te vinden als een zaak onder de lens van de media terecht komt. Farhadi lijkt vooral te zeggen dat de vraag van goed of fout helemaal verdwijnt als de media zich er eenmaal mee bemoeien. De huidige rechtszaak lijkt in ieder geval een goede voorbode voor weer een meesterlijk onderzoek in morele kwesties van Farhadi, die deze thema's als geen ander in al zijn complexiteit en subtiliteit weet te vertellen.
