Mexico Stad: gewelddadige protesten worden hardhandig neergeslagen. De ziekenhuizen stromen vol. Op datzelfde moment, niet ver van het bloedvergieten, vindt in een ruime villa een grootse bruiloft plaats. Bij het huwelijk van Marianne zijn verschillende prominente figuren uit de politiek en het zakenleven aanwezig. Vanwege het geweld in het centrum staan er beveiligers bij de poort. Alles lijkt van een leien dakje te gaan, tot demonstranten het feest verstoren.
Hedendaags Mexico kent grote verschillen tussen arm en rijk. Meer dan zestig miljoen mensen leven in armoede en de rijkste één procent bezit meer dan de helft van het nationale vermogen. Drugskartels en andere criminele bendes heersen op straat, kopen politie, rechters en politici om en smokkelen wapens en drugs. Burgers zijn vaak het slachtoffer van het geweld, omdat er niemand is om hen te beschermen.
Ondertussen leven talloze rijke, voornamelijk witte mensen in villa's en krijgen weinig tot niks mee van het gevaar op straat. De sociale en raciale spanningen lopen torenhoog op. New Order speelt zich af in een nabije toekomst waar deze corruptie, criminaliteit en ongelijkheid heeft geleid tot een bloedige revolutie. Hoewel Michel Franco's nieuwste film internationaal veel wordt geprezen, krijgt hij in zijn thuisland veel kritiek te verduren.
New Order werd verweten de niet-witte Mexicaanse arbeidersklasse te stereotiep en oppervlakkig neer te zetten. Daar zit zeker een kern van waarheid in; de meeste diepgang is te vinden in de rijke witte personages. Maar dat betekent niet dat de kijker meer sympathie voor hen voelt; met uitzondering van Marianne worden alle witte mensen als corrupt en onoprecht geportretteerd. Het extreme geweld dat hen wordt aangedaan is echter excessief, wat de rijken toch weer in een slachtofferrol plaatst.
Ondanks de betwistbare moraal is Marianne een sterk en sympathiek personage dat de film draagt. Van alle mensen op het feest is zij de enige met een juist moreel kompas. Vanuit haar perspectief worden de revolutie en de gevolgen meedogenloos in beeld gebracht. Hoewel het geweld door de onderklasse is gestart, is het een gevolg van jarenlang leed. Bovendien maakt de regering gebruik van deze gelegenheid om demonstranten minstens net zo hard, al dan niet erger, te martelen.
In de weergave van de klassen is New Order vrij tweedimensionaal, maar de complexiteit zit vooral in het conflict zelf. Dat neemt niet weg dat New Order extreem schokkend en gewelddadig is. Het bloedvergieten is zinloos; wat een statement op zich is. Dat de film sociaal relevante thema's behandelt mag niet verhullen dat Franco meer denkt te zeggen dan hij daadwerkelijk doet. In plaats van een genuanceerd beeld te scheppen van de sociale en raciale conflicten in de Mexicaanse maatschappij blijft hij steken in de eenvoudige boodschap dat corruptie en geweld slecht zijn, ongeacht vanaf welke kant die komen.
