Philippes huwelijk is opgebrand. Zijn vrouw kan de spanning die hij mee naar huis brengt van werk niet meer aan en wil meer dan zes weekenden samen in twee jaar tijd. Naast de scheiding is het tijd voor een nieuwe ontslagronde in het bedrijf. Philippe is medeverantwoordelijk voor het opstellen van de lijst met mensen die op straat gezet moeten worden. Hij raakt verstrikt in de vermorzelende kapitalistische bedrijfscultuur terwijl hij de werknemers het liefst een helpende hand zou bieden.
Regisseur Stéphane Brizé is geen onbekende met maatschappelijk betrokken films die de funeste werking van kapitalisme ontleden. Het is dan ook niet verrassend dat hij een beklemmend beeld neer weet te zetten. Ook werkt hij weer samen met een van zijn vaste acteurs, Vincent Lindon. Zijn karakteristieke uiterlijk leent zich goed voor de opgebrande Philippe. Daarnaast is hij een steengoede acteur. Hij laat dat zien in scènes waarin hij bijna geen tekst heeft, maar met zijn ogen allerlei verschillende emoties overbrengt.
Brizé steekt zijn mening over de toxische bedrijfscultuur niet onder stoelen of banken. Met een letterlijke marionet die in beeld verschijnt wanneer Philippe het verrotte systeem bekritiseert, laat hij wel de subtiliteit varen. Dat doet wat af aan het sterke acteerwerk, maar de makkelijke metafoor is gelukkig wel naast je neer te leggen. De film bestaat uit veel uitputtende scènes die overtuigend laten zien hoe onmogelijk het is om te ontsnappen aan de touwtjes van de hoogste baas en het geld.
Un Autre Monde is een aaneenschakeling van scènes met geharrewar onder de leden van de bedrijfstop en de werknemers op een lager niveau en enkele scènes met Philippes familie met wie het niet geweldig gaat. Dit zorgt ervoor dat je je binnen de kortste keren even beklemd voelt als het hoofdpersonage. Het is dan ook een wat afmattende kijkervaring en tijdens de zoveelste zakelijke meeting is het soms lastig niet af te dwalen. Hoewel de sobere, enigszins documentaire stijl past bij het onderwerp, wordt het soms te droog.
Als geheel werkt de film goed als forse kritiek op een systeem. Het einde voelt wat gehaast, maar is tegelijkertijd een interessante combinatie van wat een happy end lijkt voor de familie en een cynische afsluiting. Wie aan het systeem weet te ontsnappen mag het beter krijgen, maar voor die persoon tien anderen. Met het oog op de toekomst van het bedrijf, is het duidelijk dat vechten tegen corporaties vechten tegen de bierkaai is.
